پژوهش کاربردی حاضر، در راستای تحليل وضعيت موجود برخی از سکونتگاههای روستايی کشور، به تبيين عدالت اجتماعی در تخصيص خدمات در مناطق روستايی پرداخته و با بهرهجويی از روشهای تصميمگيری چندشاخصه به انجام رسيده است. روش تحقيق توصيفی- تحليلی و شيوه گردآوری اطلاعات از نوع کتابخانهای و ابزار جمعآوري با توجه به اهداف پژوهش مبتنی بر دادههای ثانويه (آمارنامه سال 1390) استانهاي خوزستان، ايلام، کردستان، کرمانشاه و آذربايجان غربی بود که طی آن، 31 شاخص در ابعاد مختلف استخراج و با استفاده از شيوه ويکور فازی بررسی شد. بر پايه يافتههاي پژوهش، وجود يک فضای منطقهای نابرابر در استانهای غربی بر اثر تقسيم و تخصيص ناعادلانه امکانات گواهی بر رسوخ نابرابری به درون استانها و فاصله بسيار زياد شهرستانهای برخوردار و مناطق محروم در ابعاد توسعه روستايی است، بهگونهای که از 73 شهرستان واقع در محدوده مورد مطالعه، تنها مناطق روستايی شهرستانهای سروآباد، دهگلان، تکاب، کامياران، قروه، سنندج، و سقز دارای توسعه بالا در برخورداری از امکانات و تخصيص منابع بود و سکونتگاههای روستايی 31 شهرستان در رديف مناطق با توسعه متوسط و مناطق روستايی 35 شهرستان غرب کشور در زمره مناطق محروم به لحاظ برخورداری از فرصتهای توسعه بودند. نتايج نشان داد که برقراری عدالت اجتماعی منوط به توزيع عادلانه و تخصيص منابع بر اساس عدالت فضايی بوده و افزايش رفاه و دسترسي برابر به خدمات نيازمند حرکتی همگانی (به سمت کاهش نابرابريها) و همت بيشتر مسئولان برای سازماندهی مجدد راهبردها، رفع تناقضات و همساز کردن مجموعه هاي روستايی است.
کلید واژگان :عدالت اجتماعي، تخصيص خدمات، مناطق روستايي، تصميمگيري چندشاخصه.،
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک