بسط پرگماتیستانه موضوع ایران و حقوق بین الملل حجاب

پدیده حجاب، به عنوان یک امر فطری در نهاد بشر قرار دارد و در ادیان مختلف، استفاده از آن در میان زنان و حتی مردانوجود داشته است؛ اما آنچه که امروزه در بسیاری از کشورها در برخورد با حجاب مشاهده میشود، چیزی خلاف این خواستهفطری است. از طرفی بسیاری از زنان مسلمان به این مسیله که یکی از آموزه های اسلامی است، به عنوان تکلیف دینی عملمی کنند و ازطرف دیگر براساس موازین حقوق بشر نیز هر انسانی از حق آزادی فکر، اظهار عقیده و اجرای مراسم دینی به نحوفردی یا جمعی، خصوصی یا عمومی بهره مند است؛ لذا این پژوهش برآن است که با روش کتابخانهای غالب، از یک طرف ضمنتحلیل مجموعه قوانین جمهوری اسلامی ایران به عنوان کشوری که در آن تمامی زنان طبق قانون، ملزم به رعایت حجاب شدهو حضور زنان بدون حجاب شرعی در انظار عمومی را جرم اعلام و مجازات حبس و جریمه نقدی برای آن تعیین کرده، اینموضوع را با الهام از تعهدات بین المللی واکاوی کند. سپس این موضوع بر اساس سه سند: اعلامیه حقوق بشر، میثاق بین المللی حقوق سیاسی و مدنی و میثاق بین المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی که ایران نیز از امضاء کنندگان آن به شمار می رود، تطبیق سازی شده و با مروری بر قوانین جامعه حقوقی جهانی در این زمینه، مصادیق نقض این حقوق در بعضی ازکشورها با پیشه ساختن سازوکار ممنوعیت هرگونه حجاب شرعی، بررسی، و هم چنین با تاسی از اصول عملگرایانه و سیاستاجرایی مزبور، تبیین شد که این رویکردها، در تناقض و تقابل جدی با قوانین حقوق بشری و آزادی دینی است؛ به علاوه بهضرورت به رسمیت شناختن حق حجاب و احترام آزادی دینی و عدم محدودیت پیروان ادیان همزمان تاکید می شود.

حجاب، عفاف، پوشش اسلامی، حقوق بین الملل حجاب، قوانین حجاب