تحلیلی بر وضعیت مسکن با رویکرد توسعه پایدار در شهر سامان و برنامه ریزي آتی آن

شهرنشینی به عنوان دومین انقلاب در فرهنگ انسان، باعث دگرگونی در روابط متقابل انسان ها با یکدیگر شده، با افزایش جمعیت شهرنشین، بهره برداري از محیط تشدید می گردد. این بهره برداري در قالب مسکن چهره زمین را دگرگون کرده است، بنابراین مسکن در زمره اساسی ترین و حساس ترین بخش ها در برنامه ریزي توسعه ي اقتصادي و اجتماعی است که به همراه خوراك و پوشاك از دیرباز به عنوان اصلی ترین و اساسی ترین نیاز گروه هاي انسانی مطرح بوده،است. در واقع مسکن، خردترین و کوچکترین شکل تجسم کالبدي رابطه متقابل انسان و محیط بوده و تبلور فضایی کارکرد حیاتی سکونت انسانی در ایفاي نقش هاي اساسی وي می باشد. با توجه به اهمیت مسکن در برنامه ریزي توسعه اجتماعی و اقتصادي و طرح هاي ملی محلی، طرح هاي توسعه کالبدي، طرح هاي جامع و تفصیلی و همچنین اهمیت این مهم در زندگی انسان ها و جایگاه وساختار آن در شهرهاي لزوم توجه و برنامه ریزي این امر ضروري به نظر می رسد با توجه به اهمیت مسکن علاوه بر برنامه ریزي براي زمان حال باید به تدوین برنامه اي جهت آینده مسکن نیز پرداخته شود، لذا در این پژوهش به تعین نیاز مسکن در زمان حال و برآو رد نیاز و برنامه ریزي مسکن تا افق 1410 پرداخته شده است که با توجه به یافته هاي پژوهش حاصل از فرآیند تحلیلی مدلهاي برآورد مسکن نشان میدهد که در وضع موجود 376 واحد مسکونی نیاز می باشد و با توجه به رشد جمعیت تا 20 سال آینده 721 خانوار به شهر سامان اضافه می گردد. با توجه به ضریب تخریب مسکن که 310 واحد مسکونی تخریب می گردند که در مجموع تا سال 1310 تعداد 1413 واحد مسکونی نیاز می باشد. لذا با توجه به توسعه پایدار که تامین نیاز نسل آتی می باشد و همچنین جهت آسایش خانوارها سرانه یک واحد مسکونی براي هر خانوار الزامی است.

مسکن، توسعه پایدار، شهر سامان.