نقاط روستاها از گذشته به عنوان اجتماعات اوليه، نقش اساسي در شكل گيري و شكوفايي تمدنها داشته اند و افول بسياري از تمدنها نيز، به ويراني روستاها و بي توجهي به آنها، به عنوان عناصر پايه توليد و رونق اقتصادي مربوط مي شود. در حال حاضر يكي از از عوامل اصلي در افول و ناكارآمدي توليدي و زيستي نقاط روستايي ، مسئله فقر مي باشد. بنابراين مطالعه جهت شناخت عوامل فقر و ارائه راهكار براي حل آن از ضروريات است. در تحقيق حاضر به تحليل عوامل موثر بر توزيع فضايي فقر در نواحي روستايي، با تاكيد بر ويژگي هاي اقتصادي- اجتماعي پرداخته شده است. پژوهش حاضر از نوع كاربردي و از نظر ماهيت و روش به صورت توصيفي- تحليلي مي باشد. روش گردآوري اطلاعات به صورت كتابخانه اي و ميداني (پرسشنامه، مصاحبه) وجهت تجزيه و تحليل اطلاعات از آمار توصيفي (ميانگين، انحراف معيار) و آمار استنباطي استفاده شده است. جامعه آماري تحقيق حاضر، خانوارهاي روستايي دهستان محمودآباد واقع در شهرستان شاهين دژ استان آذربايجان غربي مي باشد. اين دهستان در سرشماري سال 1390 داراي 26 روستاي داراي سكنه و 8206 نفر جمعيت و 2154 خانوار است. با توجه به گستردگي منطقه مورد مطالعه و به منظور مطالعه دقيق 11 روستا، استفاده از فرمول اصلاح شده كوكران انتخاب و بين طبقات جمعيتي مختلف دهستان از طريق روش نمونه گيري طبقه بندي، توزيع گرديد. نتايج تحقيق نشان مي دهد كه عامل دارايي، تحصيلات و اعتبارات بانكي از مهمترين عوامل موثر بر توزيع فضايي فقر در محدوده مورد مطالعه بوده است.
کلید واژگان :فقر روستايي؛ توسعه روستايي؛ توزيع فضايي
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک