خروج بنگاه از فعاليت اقتصادي از عمده‌ترين شاخص‌هايي است كه مي‌تواند با دو نگاه وضعيت اقتصادي هركشور را تداعي نمايد. از يك سو، خروج بنگاه به عنوان نابساماني در وضعيت اقتصادي تلقي گرديده و از سوي ديگر، نمايانگر پويايي هر اقتصاد است. بر اين اساس، خروج بنگاه را مي‌توان با معيارهاي مختلفي مورد سنجش و ارزيابي قرار داد و دوره حيات از اين معيارها است. علاوه بر آن، خروج بنگاه تحت تأثير عوامل متعددي است و در اين ميان، بهرهوري عمده‌ترين عاملي است كه مي‌تواند آن را تبيين نمايد. اين در حالي است كه تأكيد بر بنگاههاي كوچك و متوسط به عنوان اصليترين سياست اشتغالزايي از يك سو و خروج بخش عمدهاي از آنها از سوي ديگر اين سؤال كه: تأثير اندازه بنگاه بر بهرهوري و در نتيجه احتمال خروج آن چيست؟ را تداعي نموده و پاسخ به آن هدف اصلي اين مقاله است. با بررسي بنگاههاي جديدالورود صنايع توليدي ايران درهر يك از سالهاي 1379- 1375 و پي‌گيري آنها پس از پنج سال، همچنين استفاده از مدل پنل ديتا براي بخش نخست و مدل مخاطره كاكس براي بخش دوم سوال فوق، نتايج اين پژوهش نشان مي‌دهد بهرهوري نيروي كارتحت تأثير اندازه بنگاه بوده و اين به نوبه خود تأثير معني‌داري بر خروج بنگاههاي جديدالورود بر جاي گذاشته است.
کلید واژگان :اندازه بنگاه، بهرهوري ، پنل دیتا، مدل مخاطره کاکس
ارزش ریالی : 1200000 ریال
با پرداخت الکترونیک