مقدمه: کودکان برای مقابله با تنش‌های زندگی و حفظ سلامت روانی خود به مهارت‌هایی نیاز دارند. آموزش مهارت‌های ارتباطی بستر مناسبی برای آماده سازی کودکان برای غلبه بر تنش‌ها فراهم می کند. مطالعه حاضر با هدف تعیین تأثیر آموزش مهارت‌های ارتباطی در سازش یافتگی و همدلی دانش آموزان دختر مقطع ابتدایی انجام شد. روش: پژوهش حاضر یک مطالعه شبه‌آزمایشی است. در این پژوهش جامعه آماری شامل تمامی دانش‌آموزان دختر پایه چهارم و پنجم ابتدایی شهر رودبار در سال تحصیلی 93-1392 بود. در مرحله غربالگری و بر اساس کسب نمره لازم در دو پرسشنامه سازش یافتگی سینها و سینگ و پرسشنامه همدلی بریانت، از میان 126 دانش آموز، 30 نفر انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل جایگزین شدند. یافته‌ها: نتایج تحلیل کوواریانس تک متغیری داده ها نشان داد که آموزش مهارت‌های ارتباطی در سازش‌یافتگی کل دانش آموزان به طور معنا داری مؤثر است. در مورد مؤلفه‌های سازش‌یافتگی نتایج تحلیل کوواریانس چندمتغیری داده‌ها نشان داد که آموزش مهارت‌های ارتباطی بر مولفه‌های سازش یافتگی (اجتماعی، عاطفی وتحصیلی) تفاوت معناداری دارد. همچنین نتایج تحلیل کوواریانس داده‌ها نشان داد که آموزش مهارت‌های ارتباطی بر همدلی دانش‌آموزان به طور معناداری مؤثر است. نتیجه‌گیری: با توجه به اینکه در برنامه آموزش مهارت های ارتباطی به کیفیت تعامل اجتماعی و هیجانی دانش آموزان با همسالان و محیط اطراف توجه می‌شود و فرصت بهره برداری از این مهارت‌ها در محیط‌های واقعی و عینی برای آن‌ها فراهم می گردد، لذا استفاده از این گونه برنامه‌ها در محیط‌های آموزشگاهی ضرورت دارد.
کلید واژگان :مهارت‌های ارتباطی، سازش یافتگی، همدلی، دانش‌آموزان
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک