سابقه و هدف: استرونژيلوئيدس استرکوراليس انگلی است که در مناطق گرمسير و نيمه‌گرمسير جهان پراکنده است. جستجوی لارو با آزمونهای انگل‌شناسی در مدفوع مشکل است، زيرا بخش بزرگی از بيماران مزمن با آلودگی خفيف، تعداد کمی لارو به صورت متناوب دفع می‌کنند. تستهای سرولوژيکی (ELISA، IFA) قادر به شناسايی بيماران مزمن و بدون علامت می‌باشند اما هنوز آنتی‌ژن استرونژيلوئيدس استرکوراليس به منظور استفاده روتين تشخيصی در دسترس نمی‌باشد. اين بررسی با هدف تشخيص آنتی‌ژن‌های ايمونوژن اين انگل برای اولين بار در ايران انجام شده است. روش بررسی: با آزمايش مدفوع به سه روش مستقيم، فرمالين – اتر و کشت آگار پليت بيماران شناسايی شدند. در 2 بيمار، لاروهای رابديتی فرم (L1) مشاهده شد. بعد از کشت، لاروهای فيلاريفرم 7-6 روز بعد از انکوباسيون مدفوع در محيط آگار پليت در دمای 25 درجه سانتيگراد بدست آمدند. 12000 لارو در 250 ميکروليتر PBSحاوی مهارکننده‌های پروتئاز سونيکه شدند. سپس ميزان پروتئين با روش برادفورد تعيين شد. پروتئينهای لارو فيلاريفرم انگل با روش SDS-PAGE تفکيک شده و به روی کاغذ نيتروسلولز منتقل شدند. تست وسترن بلات با سرم افراد مبتلا به استرونژيلوئيدس استرکوراليس و ديگر عفونتهای انگلی (توکسوکاريازيس، هيداتيدوزيس و آمبيازيس) و سرم فرد سالم در رقتهای مختلف (1/0 ، 01/0 و 001 /0) انجام شد. يافته‌ها: 4 باند پروتئينی 23، 28، 30 و 41 کيلودالتونی توسط سرم افراد مبتلا (در رقت 1/0) شناسايی شدند. در همين رقت هيچ کدام از پروتئينهای لارو فيلاريفرم با سرم فرد سالم و با سرم فرد مبتلا به آميبيازيس واکنشی نشان ندادند. ولی بعضی از پروتئينها با سرم بيماران مبتلا به هيداتيدوزيس و توکسوکاريازيس واکنش نشان دادند. با رقيق کردن سرمها فقط پروتئين 41 کيلودالتونی با سرم بيماران مبتلا به استرونژيلوئيديازيس واکنش نشان دادند لذا اين پروتئين، بعنوان مهمترين پروتئين ايمونوژن معرفی می‌گردد. نتيجه‌گيری: شناسايی پروتئينهای ايمونوژن اين انگل در ايران که با ويژگيهای ژنتيکی و فيزيولوژی ميزبان، خود را منطبق کرده می‌تواند گامی مهم در اين راستا باشد.
کلید واژگان :استرونژيلوئيدس استرکوراليس، لارو فيلاريفرم، SDS –PAGE، Western blot
ارزش ریالی : 1200000 ریال
با پرداخت الکترونیک