طراحی الگویی برای دل بستگی کارکنان با تأکید بر توسعه فردی آنان در سازمانهای دولتی

هدف پژوهش حاضر طراحی الگویی برای ایجاد شرایط دل‌بستگی به منظور توسعه فردی کارکنان در سازمان‌های دولتی است. پژوهش حاضر به‌صورت پژوهش ترکیبی انجام‌شده است. بر این اساس در بخش اول تحقیق، از روش پژوهشی کیفی فراترکیب سندلوسکی و بارسو(2007) استفاده‌گردید. در بخش دوم تحقیق روش پیمایشی با استفاده از نظرات خبرگان و ارزیابی ضریب نسبی و شاخص روایی محتوا استفاده شد. در ادامه به‌منظور کاربردی نمودن مدل و ارزیابی مؤلفه‌های دل‌بستگی کارکنان، تعداد 209 نفر از اداره کل امور مالیاتی و 12 نفر از اداره کل دیوان محاسبات و 70 نفر نیز از اداره کل ثبت‌اسناد و املاک استان آذربایجان غربی به‌صورت نمونه‌گیری طبقه‌ای – نسبتی از جامعه آماری 1039 نفر انتخاب شدند. روایی پرسشنامه روش پیمایشی توسط تعداد 20 نفر از خبرگان رشته مدیریت مورد تأیید قرار گرفت و پایایی آن با محاسبه آلفای کرونباخ 934/0 تأیید گردید. داده‌ها پس از جمع‌آوری با استفاده از نرم‌افزارهای آماری SPSS و PLS تحلیل شدند. درنتیجه تحلیل داده‌های بخش کیفی، سه مقوله شرایط شغلی، شخصی و سازمانی شناسایی شدند و تعداد 25 مؤلفه از شرایط ذکرشده به روش کیفی به دست آمد. درنهایت نتایج تحلیل کمّی به‌منظور برازش الگوی پیشنهادی را نشان می‌دهد که الگوی شناسایی‌شده از برازش مطلوبی برخوردار بوده و شرایط شخصی، شغلی و سازمانی تأثیر معنی‌داری بر دل‌بسته شدن کارکنان با تاکید بر توسعه فردی منابع انسانی داشتند. مؤلفه‌های فرصت رشد و یادگیری، فرصت مشارکت و تفویض اختیار و توسعه حرفه ای بیشترین اثر را بر دلبستگی کارکنان و مولفه های پایبندی به قوانین و پاسخگویی مسئولان دولتی و تاب آوری کمترین اثر را داشتند.

دل‌بستگی کارکنان، آموزش، توسعه فردی کارکنان، سازمانهای دولتی.