چکیده :

زمینه و هدف : هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کفایت اجتماعی و امید به زندگی بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس بود. روش بررسی: روش پژوهش حاضر به شیوه آزمایشی با طرح پیش¬آزمون- پس¬آزمون و پیگیری با گروه گواه بود. جهت انتخاب نمونه، از میان زنان عضو انجمن حمایت از بیماران ام. اس شهر کرمانشاه در سال 1395 تعداد 30 زن مبتلا در دسترس و به صورت تصادفی انتخاب شدند. بدین منظور، ابتدا در میان زنان مبتلا به بیماری مولتیپل اسکلروزیس پرسشنامه¬های کفایت اجتماعی و امید به زندگی توزیع گردید و سپس افرادی از جامعه فوق که طبق معیار نقطه برش آزمون کفایت اجتماعی و امید به زندگی در وضعیت غیر طبیعی بودند(یک انحراف معیار پایین¬تر از میانگین)، به عنوان نمونه انتخاب شدند، سپس 30 نفر منتخب در دو گروه آزمایش و گواه(15 نفر آزمایش و 15 نفر گواه) گمارش شدند. مداخله درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد طی 8 جلسه 90 دقیقه¬ای، هفته¬ای یک جلسه برای گروه آزمایش اجرا شد، در حالی که گروه گواه در این مدت هیچ¬گونه مداخله¬ای دریافت نکرد. پس از اتمام جلسات، پس¬آزمون و سه ماه بعد از مداخله، پیگیری بر روی دو گروه آزمایش و گواه انجام شد. ابزار گردآوری داده¬ها پرسشنامه¬های کفایت اجتماعی فلنر(2002) و امید به زندگی میلر(1988) بود. تحلیل داده¬های خام با استفاده از spss19 و اجرای آزمون¬های توصیفی(میانگین و انحراف معیار) و استنباطی از جمله آنالیز کوواریانس صورت گرفت. یافته¬ها: یافته¬های حاصل از نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افزایش کفایت اجتماعی(001/0>P) و امید به زندگی(01/0>P) بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس تأثیر معنی¬داری داشته است. این نتایج در مرحله پیگیری نیز حفظ گردید. نتیجه¬گیری: باتوجه به تأثیر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افزایش کفایت اجتماعی و امید به زندگی مبتلایان و تداوم اثر آن، به کارگیری این روش در همه سطوح پیشگیری و درمان مبتلایان به بیماری¬های جسمی ضروری به نظر می¬رسد.

کلید واژگان :

پذیرش و تعهد، کفایت اجتماعی، امید به زندگی، مولتیپل اسکلروزیس



ارزش ریالی : 250000 ریال
دریافت مقاله
با پرداخت الکترونیک