امکان بهره‌برداري بهينه و برابر از امکانات و مزاياي يک زندگي شهري، از حقوق انکارناپذير کلية شهروندان و ساکنان يک شهر محسوب مي‌شود. ناتوانان جسمي، معلولان و جانبازان بخشي از افراد جامعه هستند که بايد نيازهاي آن‌ها بدون توجه به وضعيت سلامت جسماني آن‌ها برآورده شود؛ لذا مناسب‌سازي انواع فضاها و کاربري‌هاي شهري جهت استفاده افراد معلول بسيار حائز اهميت مي‌باشد. در اين پژوهش، با انتخاب 10 درصد جامعة معلولان شهر دوگنبدان و نظرسنجي از آن‌ها و همچنين پيمايش ميداني و بهره‌گيري از 6 معيار و 46 زير معيار به ارزيابي ميزان تناسب انواع فضاها و کاربري‌هاي شهري مناطق مختلف شهر دوگنبدان با نيازهاي معلولان بر اساس ضوابط و استانداردهاي مدون پرداخته شده است. تحليل داده‌ها با استفاده از روش‌هاي آماري همچون الگوريتم TOPSIS و آزمون T-test و به کمک نرم‌افزار SPSS صورت گرفته است. نتايج حاکي از آن است که در زمينة رعايت معيارهاي طراحي و برنامه‌ريزي شهري براي معلولين در سطح شهر دوگنبدان اقدامات مناسب و کافي صورت نگرفته است و هيچ‌کدام از فضاها و کاربري‌هاي مورد سنجش در شهر دوگنبدان از لحاظ مناسب‌سازي براي معلولين وضعيت مناسبي ندارند که در بين فضاهاي مختلف، پارک‌ها و فضاهاي سبز، فضاهاي آموزشي، کتابخانه‌ها سالن‌هاي ورزشي و معابر و در بين مناطق شهري، منطقه 5 و 4 بدترين وضعيت را دارند. در اين راستا، با رتبه‌بندي مناطق شهري با استفاده از معيارهاي مورد بررسي، اولويت هر منطقة شهري جهت مناسب‌سازي در هر معيار تعيين شده است.
کلید واژگان :فضاي شهري، معلولان، مناسب سازي، معيار دسترسي، رتبه‌بندی، دوگنبدان
ارزش ریالی : 350000 ریال
با پرداخت الکترونیک