با توجّه به اين که مطالعه در زواياي گوناگون شخصيّت، رفتار و زندگي پيامبر(ص) از اهمّيّت بسزايي برخوردار است؛ در پژوهش حاضر، با روش توصيفي- تحليلي، به ياري شواهدي از متن، به بررسي خَلق و خُلق حضرت محمّد(ص) در مثنوي هاي شعر فارسي از سنايي تا شيخ محمود شبستري پرداخته شد. يافته ها نشان مي‌دهد که در اين مثنوي ها بيشتر به جنبه هاي خُلقي و باطني حضرت پرداخته شده و به جنبه هاي ظاهري و جسماني ايشان، کمتر اشاره شده است. توجّه به اوصاف جسماني پيامبر تا پايان قرن ششم، بيشترين فراواني را در اشعار سنايي و نظامي دارد و از آن پس در قرن هفتم و هشتم در اشعار مولوي، سعدي و شيخ محمود شبستري هيچ نمودي ندارد. سنايي و عطّار بيشترين توجّه را به اوصاف خُلقي حضرت داشته اند و ويژگي هايي همچون بي‌سايگي، امّي بودن، سيادت بر انبيا، استغراق در عبادت، اقتدار و شجاعت، مهرورزي، تقدّم بر کاينات، شفاعت و... جزو اوصاف خُلقي پيامبر(ص) هستند که در مثنوي هاي اين دوره مورد ستايش قرار گرفته اند؛ ليکن تأکيد بر تقدّم بر کاينات بيش از بقية ويژگي¬هاي ايشان نمود دارد و در اشعار تمامي شاعران، مورد بحث قرار گرفته است.
کلید واژگان :حضرت محمّد(ص)، خَلق نبوي، خُلق نبوي، شعر فارسي، نعت.
ارزش ریالی : 350000 ریال
با پرداخت الکترونیک