چکیده :

پژوهش نشان می دهد، خواجوی کرمانی سخنوری تصویر ساز و مبدعی خلاق در وصف ریزه های ادبی و بیانی شعر است. در قصاید خواجو، اثرپذيري و اقتباس از قرآن كريم و احاديث نبوي بسيارچشمگير است سبک شعری خواجو در اغلب قصاید مدحی در صدد اثبات شکوه و عظمت پیامبر(ص) به عنوان الگوی بشریت است.موضوع و محتوای قصاید بیشتر مدح در توحید و موعظه و نعت و امهات نیاز های بشری است. نتایج تحقیق بیانگر است که برجستگی ها و توانایی های خواجو نسبت به دیگر شاعران، این است که در یک بیت به بیش از یک آیه یا حدیث اشاره می کند. در زمره شاعران تلفیق بعد از حافظ از همه پیشرفته تر است و شعرش گاهی به حافظ نزدیک می شود. خواجو در قصایدش از اصطلاحات نجومی و هیئت و آیات و احادیث بسیار بهره برده است. در وصفهایش، اوصاف حضرت علی(ع) و پیامبر عظیم الشأن اسلام را یاد کرده است.او رحمه للعالمین را که از سوی پیامبر مسلمین ساری است، رحمت، دلسوزی و مهربانی برای همه می داند. خواجو که دریای دانش است، ذکر دریای آگاهی را، احاطه بر امور، برای خوبی ها می داند. نقش توقیع جلال کبریایی حضرت رسول(ص) را منشور سعادت و کمال انسانی می داند. تحقیق برمبنای روش پژوهشی، توصیفی و برگ برداری از منابع مکتوب انجام شده است. یافته ها نشان می دهد خواجو با چشم تیز بین خویش مسلمانان را به نظرداشتن و اطاعت کردن از هادی هدایت کنندگان و مولای مسلمین هدایت می کند.

کلید واژگان :

پیامبر(ص)، خواجوی کرمانی، مدح، رحمت



ارزش ریالی : 100000 ریال
دریافت مقاله
با پرداخت الکترونیک