هدف اصلی اين مقاله بررسی تأثير فناوری اطلاعات و ارتباطات (ICT) بر مصرف انرژی در کشور ايران طی دوره‌ی زمانی 1392-1373 است. به اين منظور از سه شاخص، تعداد کاربران اينترنت، تعداد خطوط تلفن همراه و تعداد خطوط تلفن ثابت به‌عنوان متغيرهای اندازه‌گيری ICT استفاده شده است. هم‌چنين، با استفاده از روش خودرگرسيون با وقفه‌های توزيعی (ARDL) و آزمون باند، روابط کوتاه‌مدت و بلندمدت بين متغيرهای مدل برآورد شده و مورد تجزيه‌و‌تحليل قرار گرفته است. نتايج نشان می‌دهد که گسترش ICT با هر سه شاخص انداز‌ه‌گيری‌شده، مصرف انرژی سرانه را در کوتاه‌مدت و بلندمدت افزايش می‌دهد. ضريب جمله تصحيح خطا (ECM) نشان می‌دهد که پس از گذشت حدود 2 دوره، عدم تعادل در تمام مدل‌ها تعديل شده و به‌سمت روند بلندمدت خود نزديک می‌شود. آزمون‌های ثبات ساختاری CUSUM و CUSUMQ نيز نشان‌دهنده باثبات‌بودن ضرايب تخمينی در طول دوره مورد مطالعه هستند.
کلید واژگان :فناوری اطلاعات و ارتباطات (ICT)، مصرف انرژی، آزمون باند.
ارزش ریالی : 300000 ریال
با پرداخت الکترونیک