افزایش حجم ترافیک و تعداد وسایل نقلیه به چالش جدیدي براي برنامه ریزان حمل و نقل منجر شده
است و مهندسان را با این مشکل مواجه کرده است که چگونه یک جریان ایمن و بی وقفه را طرح
ریزي کنند. براي بر طرف کردن این چالش ها یک سري روش هاي ابتکاري و مقرون به صرفه به کار
گرفته می شود که یکی از آن ها طراحی تقاطعات لوزوي واگرا 1 میباشد. در این مقاله امکان سنجی
استفاده از این نوع تقاطعات در مقابل تقاطعات شهري تک نقطه اي 2 با استفاده از شبیه سازي
و مطالعه موردي یکی از تقاطعات تک نقطه اي شهر تهران (Aimsun میکروسکوپیک (نرم افزار
بررسی خواهد شد. نتایج این تحقیق، عملکرد بهتر این نوع تقاطع را در اکثر پارامترهاي ترافیکی
(مانند: ظرفیت، زمان تأخیر، زمان سفر، حداکثر طول صف و ...) خصوصاً ظرفیت بالاي حرکات گردش
به چپ نشان داد.
