تبین شاخص های آمادگی در مدیریت بحران در مدیریت شهری (نمونه موردی شهر پاوه)

مدیریت بحران همواره با چالش های اساسی در ابعاد ارزیابی میزان آمادگی، پاسخ و بازسازی خسارت های ناشی از سوانح مواجه است. امروزه عدم توجه مناسب به شاخصهای حیاتی مدیریت بحران در زمینه های آمادگی در برابر خطر میزان دامنه خسارات را در مراحل سه گانه مدیریت بحران افزایش داده است. تحقیق حاضر نوشتاری در جهت ارزیابی مهمترین شاخصه های آمادگی و دستیابی به یک سری شاخص برای ارتقاء اهداف مدیریت بحران میباشد. در تحقیق حاضر 100 عدد پرسشنامه در جهت ارائه مهمترین شاخصها به نظرسنجی مدیران شهری درامده و برای محاسبه پایایی از 10درصد نمونه ها، ابتدا نظریات افراد صاحب نظر جمع آوری و متغیرهای اصلی تعیین گردید و روایی آن نیز از روش آلفای کرونباخ استفاده شده که ضریب معنی داری سئوالات 75 % محاسبه گردیده است. نتایج تحقیق نشان می دهد شاخصه های همچون فناوری سیستمهای مورد نیاز 2/73، برنامه ریزی لجستیک 1/71، درآمد ملی بر حسب سرانه 7/75، به هنگام کردن ضوابط و مقررات بر اساس زمان 1/74 و شبکه اعلام خطر 9/71 بالاترین درصد ارزش را در این بین به خود اختصاص دادند. سرمایه گذاری مناسب در جهت بهینه کردن این شاخصها در شهرها میزان خسارات جانی و مالی را در حد چشمگیری کاهش خواهد داد. ایجاد نظام جامع مدیریت بحران برای چاره جویی در برابر بحرانها از مهمترین اولویتها برای تحقق یک مدیریت بحران کارآمد و مناسب در شهر پاوه و دیگر شهرهای کشور است. شاخصها اصولا یک راهکار برای بحران نیستند، بلکه دریچه ای برای رسیدن به اهداف بلند مدت مدیریت بحران جهت کنترل مناسب بحرانها می باشند تبین شاخصها ی پاسخگویی در مدیریت بحران قدرت، سرعت عمل و میزان تجربه مارا برای مدیریت بحرانها تا حد زیادی افزایش می دهد.

مدیریت بحران – شاخصهای مدیریت بحران – خسارات جانی و مالی – بحران- آمادگی