بازآفرینی شهری و رویکرد احیای بافت های فرسوده

مقدمه: در بازآفرینی شهری، توسعه شهری به مفهوم رشد کمی عناصر کالبدی شهر برای اسکان جمعیت و ارتقای کیفیت زندگی، در قالب طرح های توسعه شهری رخ خواهد داد. روش: مطالعه مروری حاضر از طریق جستجو در پایگاههای دادهای داخلی همچون SID, Magiran, Iran Medex, ISC و پایگاه های داده ای خارجی Web of Science، Scopus، Prequest، Google Scholar، و غیره از سال 2007 به بعد و با کلید واژه های Development ،regeneration ، Urban regeneration، texture worn انجام پذیرفته است. یافته ها: رویکرد بازآفرینی پایدار یکی از جدید ترین رویکردهای پذیرفته شده جهانی در مواجه با بافت های فرسوده است. بافت قدیمی شهرها به واسطه قدمت تاریخی و وجود عناصر باارزش تاریخی، موقعیت مناسب ارتباطی، دربرگیری بازار اصلی شهر و قلب تپنده اقتصادی آن دارای ارزش و جایگاه منحصر به فردی در ساختار فضایی و کارکردی شهر است. این بافت ها با مشکلات و موانع ساختاری و عملکردی خاصی در ابعاد مختلف مواجه می باشند، طرح های بازآفرینی سعی در استفاده از پتانسیل های موجود در مناطق فرسوده را دارند و بنابراین سعی دارند با بهره گیری از مشارکت گسترده عمومی با صرف کمترین بودجه، حیات اجتماعی و رونق اقتصادی را به بافت بازگردانند. بحث: بازآفرینی بحثی است که امروزه در ساماندهی مراکز تاریخی درکشورمطرح است و قبلا تحت عناوین دیگری همچون بازسازی، نوسازی، بهسازی و ساماندهی مطرح شده است و حال بازآفرینی تمامی این مباحث را در بر دارد و سعی در احیاء شهر و نوزایی آن در راستای مشارکت مردمی در عرصه های اجتماعی، اقتصادی، محیطی و کالبدی به منظور ارتقای کیفیت زندگی در در مراکز تاریخی شهر و محله های هدف در پیوند با کل شهر، دارد.

بازآفرینی شهری، بافت فرسوده، توسعه پایدار