تحلیل رابطه جرم با تراکم جمعیت (مورد مطالعه منطقه 12 تهران)

امروزه با گسترش شهر نشینی و افزایش رفتار های ناهنجار اجتماعی شهری بویژه جرایم، احساس امنیت در شهروندان،که یکی از مهم ترین شاخص های کیفیت فضا به شمار می رود، بطور قابل ملاحظه ای کاهش یافته است. بنابراین درطی دوران های مختلف به ویژه در چند سال اخیر موضوع رشد سریع جرم و جنایت نسبت به 50 سال گذشته درشهرهای بزرگ توجه محققان در امر برنامه ریزی شهری را به خود جلب کرده است و یکی از مهم ترین و پیچیده ترینمسائل در کلان شهر تهران در مقطع کنونی، بروز انواع جرایم و ناهنجاری های اجتماعی در این شهر است. که بنظر میرسد در کنار عوامل فردی، اجتماعی و اقتصادی و فرهنگی موجود در منطقه 12 شهر تهران، برخی نارسایی ها وناهنجاری های فضایی-کالبدی حاکم بر این منطقه موجب شده است تا امکان و فرصت بزهکاری در این محدوده از شهربیشتر باشد و به همین سبب این محدوده محل وقوع بسیاری از جرایم شهر تهران می باشد.پژوهش حاضر با هدف تحلیل فضایی- کالبدی رابطه جرم با تراکم جمعیت در منطقه 12 کلانشهر تهران انجام گرفتهاست. روش پژوهش توصیفی، تحلیلی است و برای شناسایی الگوهای فضایی توزیع جرایم در سطح شهر از روش هایآماری تحلیل فضایی: آزمون خوشه بندی، شاخص نزدیک ترین همسایه استفاده شده است و برای شناسایی کانون هایجرم خیز در منطقه 12 شهر تهران از روش های آماری گرافیک مبنا از جمله روش تخمین تراکم کرنل به کار گرفته شدهاست. جامعه آماری پژوهش، مجموع جرایم ارتکابی (560 فقره جرم) است که در دوره زمانی یکساله در محدوده قانونیمنطقه 12 به وقوع پیوسته است.یافته ها نشان می دهد توزیع فضایی جرایم مورد بررسی در منطقه 12 از الگوی خوشه ای و متمرکز پیروی می کند بهگونه ای که محدوده های خاصی از منطقه محل تمرکز بزهکاری است و به عکس سایر محدوده ها از این نظر پاک وسالم هستند. همچنین بین تراکم جمعیت در این محدوده و نرخ وقوع بزهکاری در آن رابطه مستقیم وجود دارد، به گونهای که با افزایش میزان تراکم جمعیت در منطقه 12 میزان وقوع وقایع مجرمانه نیز افزایش می یابد.

جرم، تراکم جمعیت، منطقه 12 ، شهر تهران