نقش نظریه شهر خلاق در پویش اقتصاد فرهنگی و زندگی شهری

به دلیل اهمیت دانش، هزاره جدید به نام عصر دانایی یا فراگیری شناسایی شده است، به گونه ای که امروزه بسیاری از شهرهای جهان به منظور رشد اقتصادی بر دانش تأکید نموده اند. شهر خلاق نقش بسیار مهمی در تولید، رشد اقتصادی و توسعه دارد و این شهر یکی از موثرترین پارادایم های شهرهای پایدار آینده می باشد. در این میان کشورهای در حال توسعه بخصوص ایران به این موضوع چندان توجه ننموده اند . این مقاله با کاوش و تبیین مفاهیم ، اصول و عمده ترین ویژگی های شهر خلاق به دنبال غنی¬تر کردن پیشینه موضوع و تعمق بیشتر در راستای اتخاذ آن در کشور به عنوان یک سیاست راهبردی در جهت حفظ نخبگان و استعدادهای خلاق به مثابه ارزشمند ترین سرمایه های سده بیست و یکم در کشورمان می باشد. روش این نوشتار توصیفی - تحلیلی و بهره گیری از جدیدترین و معتبرترین منابع لاتین است. نتایج پژوهش بیانگر آن است که عمده ترین شالوده های شهر خلاق مشتمل بر پایه مبتنی بر دانش، جامع نگری و عدالت اجتماعی، قابلیت دسترسی، اختلاط فرهنگی و تنوع شهری، کیفیت زندگی و تسهیلات شهری و ساختار صنعتی است. در کانون تمرکز نظریه شهر خلاق تکنولوژی، استعداد و تسامح و تساهل می باشد؛ یعنی در جهان به شدت رقابتی امروز، آن دسته از شهرها موفق به جذب نخبگان می گردند که از تنوع، تسامح و تساهل بیشتری برخوردار باشند. شاخص های شهر خلاق شامل تعدد مراکز علمی- پژوهشی و دانشگاهی؛ مراکز هنری- فرهنگی مختلف؛ فضاهای مدنی و عمومی؛ تنوع قومیت ها و نژادها و مکان های شهری مملو از جمعیت است.

شهر خلاق ، سرمایه انسانی ، ملبورن، تهران.