بررسی تغییرات کیفی منابع آب دشت سیستان

مدیریت منابع آبی و ارتقای کیفیت آنها نیازمند وجود اطلاعات کافی در زمینه فاکتورهای شیمیایی آب و موقعیت آن در منطقه جغرافیایی دارد. دشت سیستان با بارندگی کمتر از 70 میلیمتر یکی از نواحی خشک کشورمان به حساب می¬آید. با حاکمیت شرایط سخت اقلیمی و نوسانات شدید رودخانه هیرمند،‌ توزیع نامناسب فصلی آب، وقوع خشکسالی و... در شهرستانهای زهک و زابل و دیگر عوامل تشدیدکننده آن، روستاییان منطقه به استفاده از آب چاهک¬ها روی آورده¬اند که به علت فقدان وجود آب¬های زیرزمینی و اندک بودن آب سفره¬های سطحی دبی چاهک¬ها پایین می¬باشد. کیفیت نامناسب می¬تواند از یکی از عوامل محدود کننده در این زمینه باشد که علاوه بر ایجاد مشکل برای گیاهان، خاک منطقه را نیز دچار پسرفت می¬نماید. علاوه بر کیفیت آب، عواملی همچون بافت خاک، وضعیت زهکشی، عناصر شیمیایی خاک، نوع گیاه مورد نظر برای کاشت نیز در نتیجه¬گیری نهایی تاثیرگذار خواهد بود. بنابراین تنها با داشتن کیفیت آبها نمی¬توان راجع به برنامه¬ریزی جهت استفاده از آنها تصميم گرفت خصوصيات فيزيكوشيميايي منبع آبي منطقه نشان می¬دهد كه آب موجود در منطقه دارای كيفيت متوسط جهت كشاورزي می¬باشد. همچنین با افزایش غلظت املاح در منطقه از کیفیت آب، تا حدودی کاسته شده است.

منابع آب سیستان، رودخانه هیرمند، چاه¬نیمه ها، خشکسالی