پرورش ارزش غذایی و دارویی خرچنگ

خرچنگ نوعی جانور ده پا م یباشد که جزو گروه سخت پوستان است. اکثر خرچن گهای دارای دُم کوتاه و پهن در ناحیه تحتانی سین هشان دارای چنگا لهای تیز می باشند. سطوح خارجی خرچن گها متشکل از نوعی پوسته سخت است. زیستگاه اکثر خرچن گها در آ بهای شور می باشد البته برخی از آنان در آ بهای شیرین مناطق گرمسیری وجود دارند. خرچن گها از خانواده سخت پوستان هستند. شکمشان کاملاً در زیر بدنشان پنهان است. روی بدن از پوست های سخت پوشیده شد ه است. همچنین آنها دارای یک جفت چنگال هستند. خرچن گها در تمام اقیانوسهای جهان یافت م یشوند اما برخی نیز در آ بهای شیرین و همچنین درون خشکی به ویژه در مناطق گرمسیری نیز زیست م یکنند. اندازه خرچن گها بسیار متنوع است از خرچنگ نخودی که تنها چند میل یمتر اندازه دارد تا خرچنگ عنکبوتی ژاپنی که طول پاهایش بیشتر از ۴ متر است. تخ مها در بعضی از خرچن گها به مادر چسبیده است و مادر آ نها را با خود حمل می کند . بچ هها نیز تا قبل از پوس تاندازی از مادر جدا نم یشوند و به مادر م یچسبند و بعد از مستقل شدن از مادر رها م یشوند. صید این جانور در کشور ایران مجاز است اما فاقد مصرف غذایی توسط اشخاص می باشد. به همین دلیل به سایر کشورها صادر می گردد. ب هطور تقریبی ۸۵۰ گونه خرچنگ در نواحی خشک، آب شیرین، مناطق گرمسیری و نیز نیمه گرمسیری وجود دارند. پرورش خرچنگ به علت نرخ اقتصادی آن و تقاضای روزافزون جمعیت نوعی تجارت سودآور محسوب می شود. پرورش خرچنگ به علت ارزش اقتصادی بالا و افزایش بازار مصرف آن در بازار جهانی، به تجارتی پرسود تبدیل شده است. در کشور ایتالیا پرورش خرچنگ، رواج بسیاری دارد. کشورهای فرانسه و آلمان و بلژیك، از مشتریان خرچن گهای پرورشی استان گیلان هستند.

پرورش، ارزش غذایی، خرچنگ، خواص دارویی