ديپلماسي گرچه از دیرباز تاکنون بصورت عرف و عادت بین المللی جریان داشته و در کنوانسیون حقوق دیپلماتیک 18 آوریل 1961 وین بصورت حقوق بین الملل عمومی مدون و به رسمیت جامعه بین المللی رسیده است اما امروزه به آن ديپلماسي سنتي اطلاق شده چرا که در عمل شکل دیگری از دیپلماسی به نام ديپلماسي عمومي مطرح گشته و در حال گسترش است. در فضاي نوين رسانه اي، شايد بيشترين فعالیت ديپلماتيک را ديپلمات هاي مجهز به فناوری های نوين ارتباطات اطلاعات با مخاطبان جهاني داشته باشند. چالش اصلی در حال حاضر برای وزیران امور خارجه این است که ابزار جدید و شیوه های هموارتری را برای بهره برداری از فناوری اطلاعات پیدا کنند تا هم در وقت و هم در هزینه صرفه جویی کند. این مقاله تلاش می کند با بررسی تسهیلاتی که جامعه اطلاعاتی و به ویژه اینترنت، در اختیار دولت ها و نمایندگی های دیپلماتیک و کنسولی آن و همچنین دبیرخانه های سازمان های بین المللی گذاشته است، احتمالات مختلفی را که در کاربرد دیپلماسی در آینده متصور است به تحلیل بکشاند و امیدوارم شیوه های جدید و جایگزین مناسبی برای کارهای روزمره وزارت امور خارجه و نمایندگی های آن در خارج از کشور معرفی کنم.
