توضیحات :
برنامهریزی برای تامین اراضی توسعهی مسکن در شرایطی مناسب در شهرهای اقماری و مکانیابی صحیح با درنظر گرفتن فرهنگ سکونتی مردم این شهرها، ازجمله عوامل ضروری و شناخته شدهای است که برای تثبیت جمعیت و افزایش وزن شهرهای کوچک و درنهایت، تعادل در نظام سکونتگاهی شهرهای استان نقش بسیار قابل توجهی دارد. همدان بهعنوان یکی از کلانشهرهای ایران، طبق مطالعات طرح جامع مسکن با 27 شهر، بیش از 40 درصد نیاز مسکن استان را بهخود اختصاص داده است، این وضعیت بهدلیل تمرکز جمعیت و خدمات، از اولین دورهی سرشماری تا آخرین دورهی سرشماری سال 1390، همدان را به یک نخست شهر منطقهای تبدیل کرده است که یکی از راههای برون رفت از این پدیده که موجب یک گسست طولانی در نظام سکونتگاهی استان شده است، جلوگیری از تمرکزگرایی و مهاجرت جمعیت شهرهای کوچک به مرکز استان، بالاخص در ناحیهی میانی استان میباشد. محقق در این پژوهش با یک روش میدانی با درنظر گرفتن الگوها و معیارهای مناسب طبیعی و غیرطبیعی در مکانیابی اراضی توسعهی مسکن و همچنین علاقهی ساکنین به داشتن واحدهای مسکونی 1یا 2 طبقه، به مکانیابی اراضی توسعهی مسکن در شهر اسدآباد از شهرهای اقماری استان همدان، با روش A.H.P پرداخته و بخش شرق و شمال شرقی شهر را تامین کنندهی نیاز 106.5 هکتاری زمین، برای جمعیت 85164 نفری این شهر، در سال افق طرح یعنی 1410 تشخیص داده است.
