هدف اين پژوهش بررسي تغييرات پردازش هاي شناختي ضمني و صريح در حين و پس از فعاليت بدني هوازي يك جلسه اي با شدت هاي متفاوت، بر اساس نظريه كاهش موقتي فعاليت قشر پيشاني مغز بود. 39 آزمودني مرد با سطح فعاليت بدني متوسط 50/25±6/ 20 سال و اكسيژن مصرفي بيشينه 92 /97±0/ (سن 14 ميلي ليتر بر كيلوگرم بر دقيقه) به صورت تصادفي به سه گروه 13 نفري فعاليت هوازي با شدت زياد (گروه اول)، متوسط (گروه دوم) و كم (گروه سوم) تقسيم شدند. از دوچرخه كارسنج مغناطيسي براي فعاليت هوازي و از كنترل كننده راه دور ضربان قلب براي كنترل شدت فعاليت استفاده شد. آزمون هاي پردازش شناختي ضمني و صريح (استروپ ) در چهار (CRT) (زمان واكنش انتخابي بينايي زمان قبل، حين، 1 دقيقه و 15 دقيقه پس از توقف فعاليت، اجرا با اندازه گيري مكرر و عامل بين گروهي VAANO شد. نتايج نشان داد كه براي آزمون شناختي ضمني اثرات اصلي زمان و گروه و تعامل آنها معني دار بود. براي آزمون شناختي صريح نيز اثر اصلي زمان و تعامل زمان و گروه معني دار بود. نتايج اين پژوهش نشان داد كه كاهش موقتي فعاليت قشر پيشاني مغز در حين فعاليت بدني هوازي در شدت بالا روي مي دهد.
کلید واژگان :شدت فعاليت بدني هوازي، زمان واكنش انتخابي، آزمون استروپ
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک