اين مطالعه به جهت برآورد فاصله اطمينان برای بررسی اثرات حدّ آستانه‌ای نابرابری درآمدی بر رشد اقتصادی در ايران برای دوره‌ی 1353 تا 1391 صورت گرفته است. به طور کلّی هدف پژوهش حاضر، ساختن فاصله اطمينان برای اندازه مطلوب نابرابری درآمدی است، يعنی آن اندازه از نابرابری درآمدی که متضمن رشد اقتصادی مطلوب برای اقتصاد ايران باشد. اين اندازه موسوم به حدّ آستانه‌ای می‌باشد، يعنی اندازه نابرابری درآمدی بيش از اين حد، اثرات منفی بر رشد اقتصادی دارد. بدين منظور ابتدا با استفاده از مدل رگرسيون آستانه دو بخشی هانسن، رابطه‌ای برای محاسبه‌ی اثرات حدّ آستانه‌ای نابرابری درآمدی با توجّه به تاثير آن بر رشد اقتصادی ايران بدست آورده، سپس آزمون خودگردان سازی برای آزمون فرضيّه خطّی بودن در مقابل فرضيّه وجود الگوی حدّ آستانه‌ای انجام شد و در نهايت از آماره نسبت درست‌نمايی برای ساختن فاصله اطمينان برای حدّ آستانه استفاده گرديد. نتايج پژوهش حاضر نشان می‌دهد که نابرابری درآمدی در ايران از يک الگوی حدّ آستانه‌ای دو بخشی پيروی می‌کند که مقدار اين آستانه نيز 417/0 است. همچنين نتايج آماره نسبت درست‌نمايی نشان می‌دهد که حدّ آستانه‌ای نابرابری درآمدی درون فاصله اطمينان قرار دارد.
کلید واژگان :نابرابری درآمدی، رشد اقتصادی، رگرسيون آستانه، فاصله اطمينان،
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک