خاقاني شرواني (595-520 ه.ق) از شاعران بزرگ سبك آذربايجان است. وي علاوه بر به كارگيري انواع استعاره هاي شناخته شده در شعر خود، با امتزاج تركيب آفريني و استعاره پردازي به آفرينش گونه اي جديد از استعاره دست يازيده كه تاكنون از ديد علماي بلاغت دور مانده است. اين نوع استعاره كه در اين پژوهش با نام «استعاره هاي تركيبي» معرفي شده، يكصد و بيست و پنج بار در اشعار خاقاني بكار رفته است. هدف اين پژوهش شناساندن ويژگي هاي اين گونه استعاره ها چون مضمون آفريني، آشنايي زدايي، برجسته سازي، تناسب، اغراق، ايجاز و ابهام هنري است. استعاره هاي تركيبي از كاركردهاي ديگري چون تلميح فشرده و تفضيل و رجحان نيز برخوردارند. بررسي ساختار استعاره هاي تركيبي خاقاني از ديگر اهداف اين پژوهش محسوب مي شود. روش پژوهش توصيفي است و نتايج با استفاده از تحليل محتوي، به شيوه ي كتابخانه اي و سندكاوي بررسي شده است. نتيجه نشان مي دهد شناخت استعاره هاي تركيبي در شعر خاقاني علاوه بر كمك به شناخت هرچه بهتر جنبه هاي زيبايي شناسانه ي شعر او، به شناخت ابعاد نويني از ظرفيت هاي زبان فارسي در استعاره پردازي كمك خواهد كرد.
کلید واژگان :آشنایی زدایی، استعاره های ترکیبی، برجسته سازی، تلمیح فشرده، خاقانی، مضمون آفرینی
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک