رابطه رهبری معنوی با فضای اخلاقی و سلامت عمومی در میان پرستاران

هدف از این پژوهش بررسی همبستگی رهبری معنوی با فضای اخلاقی سازمان و سلامت عمومی پرستاران بود. جامعه آماری شامل کلیه پرستاران بیمارستان¬های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی کردستان در شهر سنندج بودند. نمونه¬ای به حجم 111 نفر به شیوه نمونه¬گیری دردسترس انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده‌ها سه پرسشنامه بسته‌پاسخ بود که با اقتباس از پرسشنامه‌های رهبری معنوی فرای، (2005 م.)، فضای اخلاق ویکتور و کالن (1998 م.) و نسخه دوازده سؤالی پرسشنامه سلامت عمومی (GHQ-12) بود که روایی و پایایی آن‌ها مورد تأئید قرار گرفت. جهت بررسی فرضیه‌های پژوهش، از آزمون همبستگی پیرسون استفاده شد. میانگین و انحراف معیار نمره رهبری معنوی پرستاران 95/2±700/0، فضای اخلاقی 35/2±654/0 و سلامت عمومی برابر با 61/2±836/0 بود. بین رهبری معنوی و سلامت عمومی رابطه مثبت و معناداری وجود داشت (p < .01). بین رهبری معنوی و فضای اخلاقی رابطه مثبت و معناداری وجود داشت (p < .01). همچنین نتایج نشان داد که رابطه بین فضای اخلاقی و سلامت عمومی پرستاران معنادار نبود. بر مبنای یافته‌های پژوهش، کاربست رفتارهای بیانگر رهبری معنوی می‌تواند فضایی اخلاقی را فراهم آورد و سلامت عمومی پرستاران را ارتقا دهد.

رهبری معنوی، فضای اخلاقی، سلامت عمومی