محمود تیمور(1894- 1973م) یکی از داستان نویسان بزرگ معاصرِ عرب است که با آفرینش نوشته هایی پُربار، کمک شایانی به ادب تازی نموده است. این نویسنده را «پدر داستان نویسی معاصر عرب» گفته اند. یکی از ره توشه های ادبی او، "شمس و لیل" نام دارد که سفرنامه ای واقعی و آمیخته به خیالِ شگرف نویسنده است. نگارندگان در این جستار بر آن بوده اند که به نقد این رمان پرداخته و در این میان، آراء، افکار و سبک و اسلوب نویسنده را مورد بررسی قرار دهند. سیر مقاله به گونه ای است که با روش توصیفی- تحلیلی ابتدا با بیان مقدماتی دربارة نویسنده و بر پایة ساختار و درون مایه به نقد و بررسی این کتاب پرداخته و در پایان به این نتیجه دست می یابد که «شمس و لیل» چون آیینه ای تیمور را شناسانده؛ به گونه ای که با بررسی مکان و زمان، شخصیت های دوگانة داستان، ترکیبات هماهنگ و موسیقی شگفت انگیز، همچنین نگرش به درون مایه هایی از جمله عشق و دلبستگی بسیارش به میهن(مکتب رومانسی) و رخدادهای راستین و واقعی داستان(مکتب رئالیسم)، سبک و اسلوب این نویسنده را در آفرینش این رمان ادبی به رخسارة تصویر می کشاند.
کلید واژگان :محمود تیمور، شمس و لیل، ساختار و درون مایه، سبک و ا سلوب
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک