روستاهاي شمالي استان تهران همانند بسياري از مناطق روستايي ايران بهرغم برخورداري از امكانات بالقوه، داشتن جاذب هاي فراوان گردشگري و نزديكي به كانون هاي پرجمعيت شهري، فرصت هاي بسيار مناسب براي توسعه ي گردشگري را داراست. اما با اين وجود، تاكنون اقتصاد گردشگري در اين روستاها جايگاه واقعي خود را نيافته است. هدف تحقيق حاضر، شناسايي وضعيت مولفههاي جذب گردشگر در روستاهاي شمال تهران و تعيين اولويتهاي برنامهريزي براي جذب گردشگر به اين روستاها ميباشد. در اين تحقيق با استفاده از پرسش نامهاي با 46 سوال، موضوع از ديدگاه 40 تن از كارشناسان معاونت گردشگري سازمان ميراث فرهنگي، صنايعدستي و گردشگري استان تهران بررسي شد. بعد از تشخيص مناسب بودن دادههاي مربوط به مجموعه متغيرهاي مورد تحليل، از آزمونهاي تحليل عاملي براي تعيين عوامل اثرگذار و از آزمون فريدمن براي اولويتبندي ميزان تاثير مولفهها در توسعه ي گردشگري روستاهاي شمال تهران استفاده شد كه نتايج حاصل، حاكي از اهميت بالاي مولفههاي مردم و كاركنان و تبليغات ميباشد. همچنين بهمنظور تعيين اولويتهاي برنامهريزي براي جذب گردشگر از روش فولر سلسله مراتبي استفاده شده كه بر اين اساس، مولفه تبليغات بالاترين اولويت را بهخود اختصاص داد.
کلید واژگان :بازاريابي گردشگري روستايي؛ تحليل عاملي؛ مدل فولر؛ روستاهاي شمال تهران
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک