امروزه، كاهش نابرابري در بهره مندي از امكانات جامعه و همچنين شناخت درجه توسعه يافتگي مناطق مختلف به خصوص در كشورهاي در حال توسعه به منظور انجام برنامه ريزي اصولي امري ضروري مي باشد. در اين ميان، براي دست يابي به تعادل فضايي بايد طبق اصول و ضوابط صحيح علمي عمل كرد، تا تعيين سطوح توسعه يافتگي مناطق باعث افزايش دسترسي و رفاه ساكنان مناطق و استفاده بهينه از امكانات و خدمات گردد. هدف اين پژوهش تحليل سطح توسعه يافتگي نقاط شهري شهرستان هاي استان كردستان و شناسايي مناطق توسعه يافته و در ادامه اولويت بندي برنامه هاي توسعه مي باشد. اين پژوهش از نظر نوع كاربردي، از نظر ماهيت به صورت توصيفي- تحليلي مي باشد. در اين پژوهش با استفاده از 30 شاخص موجود در نتايج سرشماري سال 1385 و در ابعاد اقتصادي، اجتماعي، زيربنايي و كالبدي به ارزيابي سطح توسعه يافتگي شهرستان هاي استان كردستان پرداخته شده است. براي وزن دهي به شاخص ها از نظرات 14 نفر از متخصصان برنامه ريزي شهري و روستايي استفاده شده است. رتبه بندي سطح توسعه يافتگي شهرستان هاي استان كردستان با استفاده از مدل promethee و saw نشان مي دهد، شهرستان هاي سنندج، سقز و مريوان داراي بيشترين سطح توسعه يافتگي و شهرستان هاي سروآباد، ديواندره و كامياران كمترين سطح توسعه يافتگي را دارا بوده اند.
کلید واژگان :توسعه، توسعه يكپارچه، مدل promethee، مدل saw، كردستان
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک