فقر به عنوان یک معضل اقتصادی، اجتماعی در طول تاریخ بشری پیامدهای نامطلوبی را در سطح جوامع روستایی داشته و مانعی در مسیر رسیدن به توسعه پایدار روستایی تلقی می گردد. لذا توجه به مقوله سرمایه اجتماعی به عنوان یکی از راهکارهای کاهش فقر در جوامع روستایی به شمار می رود. از این رو هدف مقاله حاضر ارزیابی اثرات سرمایه اجتماعی در کاهش فقر روستایی در محدوده ی روستای قپچاق شهرستان میاندوآب می باشد. نوع تحقیق پیمایشی، روش تحقیق توصیفی - تحلیلی، ابزار گردآوری اطلاعات کتابخانه ای و میدانی (پرسشنامه، مصاحبه و مشاهده) بوده، جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات از آمارهای توصیفی (میانگین، واریانس، انحراف معیار) و استنباطی (آزمون همبستگی اسپیرمن، آزمون رگرسیون چند متغیره و تحلیل مسیر) استفاده شده است. قلمرو مكاني اين تحقيق روستای قپچاق، شهرستان میاندوآب می¬باشد و بنابر سر شماری مرکز آمار ایران، جمعیت این روستا در سال 1390 برابر 3562 نفـر جمعیت و همچنین دارای 963 خانوار بوده است که تعداد 163 خانوار از طريق فرمول اصلاح شده کوکران و بر اساس نمونه گيري تصادفي ساده براي انجام تحقيق انتخاب شدند. یافته های تحقیق نشان می دهد، بین گسترش مولفه¬های سرمایه اجتماعی و کاهش فقر اقتصادی روستاییان در محدوده مورد مطالعه رابطه معناداری وجود دارد. بطوری که تمامی مولفه¬های سرمایه اجتماعی (اعتماد، مشارکت، انسجام و ارتباطات اجتماعی) در کاهش فقر اقتصادی روستاییان تاثیر داشته و موجب کاهش آن می گردند که از این میان مولفه "انسجام اجتماعی" با میزان (0.598) بیشترین تاثیر و مولفه "اعتماد" با میزان (0.197) کمترین تاثیر را در کاهش فقر اقتصادی در محدوده مورد مطالعه داشته است.
کلید واژگان :سرمایه اجتماعی، فقر، توسعه پایدار روستایی، قپچاق.
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک