امروزه مسکن و بهبود کیفیت آن جهت رسیدن به توسعه روستایی و فراهم آوردن فضایی قابل زیست و در نگاهی خاص تر سرزندگی روستایی به یکی از نگرانی های اساسی اکثر برنامه ریزان وسیاستمداران کشورها تبدیل شده است. مسکن یکی از مهمترین اجزا در بافت هر روستا بوده که از عوامل انسانی و طبیعی متاثر می شود .لذا هر تغییری در وضعیت انسانی و طبیعی به شیوه های مختلف در مسکن منعکس می شود. در این راستا تحقیق حاضر به بررسی وضعیت کیفیت مسکن و سرزندگی روستایی و رابطه آنها با یکدیگر در منطقه مورد مطالعه پرداخته است.روش تحقیق به صورت توصیفی- تحلیلی و نوع پژوهش از نوع کاربردی می باشد. جامعه آماری تحقیق، دهستان خاومیرآباد با 2737 خانوار بوده که انتخاب نمونه ها با استفاده از روش تصادفی صورت گرفته و با بهره گیری از فرمول نمونه گیری کوکران حجم نمونه برابر 290 خانوار بدست آمده است. روش جمع آوری اطلاعات، کتابخانه ای و میدانی و ابزار گردآوری اطلاعات مصاحبه و پرسش نامه می باشد که پاسخ هایی در طیف لیکرت پنج مقیاس تشکیل شده است. جهت تجزیه و تحلیل داده های حاصل از پرسش نامه از دو روش آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (آزمون T تک نمونه ای، رگرسیون خطی و کای دو) استفاده شده است.
کلید واژگان :مسکن روستایی؛ کیفیت مسکن؛ سرزندگی روستایی؛توسعه روستایی؛فقر
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک