هدف: هدف اصلی این پژوهش توسعه مدل پذیرش فناوری اطلاعات (TAM) از طریق سنجش میزان تأثیر باورهای خودکارآمد و ناکارآمد کاربران (اعضای هیأت علمی) بر پذیرش سامانه اطلاعات پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی مشهد (پژوهان) مبتنی بر رویکرد شناختی- اجتماعی بود. روش‌شناسی: این پژوهش از نوع توصیفی که با هدف کاربردی به روش پیمایشی در نمونه‌ای به حجم 248 نفر، حاصل از جامعه اعضای هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد انجام شده است. یافته‌ها: پذیرش سامانه پژوهان با باورهای خودکارآمد کاربران رابطه مثبت و معنی‌دار و با باورهای ناکارآمد آنان رابطه منفی و معنی‌داری داشت. رابطه باورهای خودکارآمد و ناکارآمد کاربران با استفاده واقعی از سامانه پژوهان با خذف اثر متغیرهای درونی (شامل سهولت، سودمندی، نگرش و قصد استفاده) معنی‌دار نبود. در نهایت نتایج به دستآمده نشان داد که روابط پیشبینیشده در مدل پیشنهادی و مفهومی پژوهش حاضر مثبت و معنی‌دار و در نتیجه مدل ارائه شده از برازش کافی برخوردار بود. اصالت/ ارزش: این پژوهش از این جهت که در موضوع پذیرش فناوری اطلاعات، با استفاده از نظریه شناختی- اجتماعی به بررسی تأثیر عوامل و باورهای روانشناختی کاربران (باورهای خودکارآمد و ناکارآمد) پرداخته، اصیل است. هم‌چنین الگویی که ارائه شده است، حاصل از روابط میان متغیرها و شاخص‌های مورد مطالعه و برخاسته از نتایج همین پژوهش است
کلید واژگان :
, پذیرش فناوری اطلاعات, باورهای خودکارآمد, باورهای ناکارآمد, نظریه شناختی- اجتماعی, سامانه اطلاعاتی پژوهان, دانشگاه علوم پزشکی مشهد, مدل پذیرش فناوری اطلاعات
