اگرچه توليدات هر منطقه به تنهايي مي تواند، به عنوان معياري براي سطح رفاه آن منطقه قلمداد شود، اما در ادبيات جديد در اين زمينه، نه تنها توليد، بلكه سطح تكنولوژي به كار گرفته شده ي توليد در هر منطقه نيز، از اهميتي اساسي براي رتبه بندي مناطق از ديدگاه سطح توسع هيافتگي و به ويژه توسعه ي پايدار قلمداد مي شود. اين در حالي است كه توزيع فضايي نامتعادل منابع و عوامل توليد، پتانسيل هاي متفاوتي را براي مناطق مختلف به همراه داشته و از اين رو، مي توان سطوح تكنولوژي متفاوت در توليدات مناطق را انتظار داشت . با اين همه، اگرچه بررسي تمايزات منطقه اي بر اساس متغيرهاي گوناگون يكي از موارد با اهميت در اقتصاد و به ويژه در حوزه جغرافياي اقتصادي و اقتصاد منطقه اي قلمداد مي شود، اما بررسي تمايزات توليدات مناطق برحسب سطوح تكنولوژي، موضوعي است كه با همه ي اهميت، كمتر مورد توجه قرار گرفته و از اين رو، اين مطالعه با هدف بررسي تمايزات منطقه اي در سطوح تكنولوژي بخش صنعت استان هاي كشور طراحي شده است. سطح تكنولوژي با توجه به سه معيار اساسي توليدات صورت گرفته، ارزش افزوده ي ايجادشده و اشتغال صنعتي موجود و در بازه هاي زماني 1379 و 1384 (سال هاي نخست برنامه هاي دوم، سوم و چهارم توسعه ) ، سال هاي 1374 انجام گرفته است. براي تعيين سطح تكنولوژي نيز از شاخص كيفيت نيروي انساني، تبلوريافته در سطح مهارت كاركنان استفاده شده است. نتايج اين مطالعه نشان دهنده ي آن است كه سطح تكنولوژي در صنايع توليدي ايران، به شدت تحت تأثير مكان استقرار بنگاه هاي صنعتي و درنتيجه تمايزات موجود استان ها قرار داشته و تغيير معيار تعيين سطح تكنولوژي نيز اين نتيجه را تغيير نداده است.
کلید واژگان :تمايزات منطق هاي، سطوح تكنولوژي، صنايع با فناوري برتر و متوس ط، كيفي ت نيرو يكار، ايران.
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک