برگزاری انتخابات آزاد و عادلانه و وجود رقابت سیاسی یکی از وجوه دموکراسی و مشروعیت نظام های سیاسی محسوب می گردد که در جوامع در حال گذار به دموکراسی از اهمیت دوچندان برخوردار است. جغرافیای انتخابات برای نیل به مشارکت حداکثری مردم از ابزارها و شیوهای متنوع و گوناگونی بهره می برد،که یکی از آنها اثر همسایگی یا به عبارتی زاد بوم پنداری است. زادبوم؛ گستره‌ای جغرافیایی است که به واسطه همانندی‌های هویتی، ساکنان، در ابعاد فرهنگی، زبان، مذهب و تاریخ از گونه‌ای وحدت رویه در کنش اجتماعی و سیاسی برخوردار می‌باشد. از این رو استمرار واژگانی همانند: همشهری، هم‌طایفه، هم‌زبانی، هم‌استانی و مانند آنها، نمودی از حس زادبوم‌پنداری است. به تناسب تعریف فوق، در ایران- گستره‌ای از یک یا چند استان همگون از نظر زبان و قومیت در بارة نامزد ویژه‌ای به توافق نانوشته‌ای می‌رسند تا از وی حمایت کنند، و معمولاً آن ناحیه پایگاه حمایتی او به شمار می‌رود. این پژوهش به دنبال بررسی و تحلیل نقش متغیر زادبوم پنداری(اثر همسایگی) در الگوی رأی کاندیدای یازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری در ایران است. نتایج پژوهش نشان می‌دهد متغیر زادبوم پنداری در الگوی رأی سه کاندیدا از شش کاندیدا یعنی آقایان روحانی، رضایی و قالیباف تأثیر داشته است و در بارة آقایان جلیلی، ولایتی و غرضی به دلایلی مشهود نیست.
کلید واژگان :زادبوم پنداری، انتخابات، مشارکت سیاسی، دموکراسی
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک