نقش دانش بومی روستاییان در زیست پذیری مناطق روستایی، مورد شناسی، روستاهای دوین و توکور شهرستان شیروان

امروزه یکی از مسائلی که توجه محققان را به خود جلب کرده، بررسی نقش دانش بومی در توسعۀ درون‌زا و زیست‌پذیری نواحی روستایی است؛ زیرا دانش بومی با بهره‌گیری از بسترهای تجربی، می‌تواند نقش مهمی در انتقال اطلاعات و باروری قدرت تصمیم‌گیری در روستاییان داشته باشد و در بهره‌برداری مطلوب از منابع و امکانات، مؤثر واقع شود. هدف از این پژوهش، بررسی نقش دانش و تجربیات بومی روستاییان در زیست‌پذیری مناطق روستایی در دو روستای دوین و توکور شهرستان شیروان است؛ بنابراین، تحقيق از‌نظرِ ماهيت، کيفي و به‌لحاظِ هدف، کاربردي- توسعه‌‌اي است. در این تحقیق از نظریة بنیانی و تحلیل محتوا استفاده شده است و برای جمع‌‌آوري داده‌ها از تکنیک‌های مشاهده (‌‌مستقيم و مشارکتي) و مصاحبه (‌‌انفرادي، نيمه‌ساختارمند و گروهی) بهره گرفته شده است. جامعة آماری شامل خبرگان محلی و باتجربه‌ترین روستايیان کشاورز و دامدار دو روستای دوین و توکور شهرستان شیروان است. براي انتخاب نمونه‌‌ها از روش ‌‌نمونه‌گيري هدفمند و تکنيک گلوله‌برفي استفاده شد و از‌طریقِ مصاحبة عمیق با 15 نفر از خبرگان محلی، اطلاعات به اشباع کامل رسید. نتایج تحقیق نشان داد‌‌، دانش بومی توانسته در زیست‌پذیری مناطق روستایی، ضمن تعادل و پایداری مسائل زیست‌محیطی، زمینه را برای مشارکت‌‌های جمعی درجهتِ ارتقاء کیفیت زندگی و زیست‌پذیری در منطقه فراهم کند.

دانش بومی، زیست‌پذیری، توسعة روستایی.