پژوهش حاضر با هدف بررسی نگرشهای والدین و معلمان دانشآموزان تیزهوش در ارتباط با دو شیوه آموزشی تلفیقی و جداسازی شده صورت گرفت. روش پژوهش از نوع کاربردی و شیوۀ انجام گرفتن آن زمینهای است. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه معلمان و والدین دانشآموزان تیزهوش دوره راهنمایی شهر رشت در سال تحصیلی 90-1389 تشکیل می‌داد که همه آنها به عنوان نمونه (64 نفر معلم و 96 نفر والدین) انتخاب شدند. برای گردآوری دادهها از پرسشنامه محقق ساخته سنجش نگرش والدین و معلمان دانشآموزان تیزهوش در ارتباط با جاگماری آموزشی استفاده گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده از روشهای آماری توصیفی مانند فراوانی و درصد و روشهای آمار استنباطی مانند آزمون کالموگروف ـ اسمیرنف و آزمون تی مستقل استفاده شد. به طور کلی نتایج نشان داد که نگرشهای هم والدین و هم معلمان نسبت به رویکرد آموزش تلفیقی منفی و نسبت به رویکرد آموزش جداسازی شده، مثبت میباشد و رویکرد آموزش جداسازی شده را ترجیح میدهند. بر این اساس پیشنهاد میشود وزارت آموزش و پرورش با همکاری متخصصان دانشگاهی به طراحی و اجرای گارگاههای ویژه آشنایی با آموزش تلفیقی برای والدین و معلمان همه دورههای تحصیلی بپردازد و دانش و اطلاعات والدین و معلمان در مورد مزایای آموزش تلفیقی را افزایش دهد تا با تغییر نگرش والدین و معلمان در جهت همسو شدن با نظام آموزش تلفیقی قدمهای عملی بردارد.
کلید واژگان :نگرش والدین و معلمان؛ دانشآموزان تیزهوش؛ جاگماری آموزشی
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک