زمینه و هدف: در دوره سالمندی نیاز به غذا از جمله نیازهای فیزیولوژیک انسان است که نبود آن هستی این افرادرا به خطر می‌اندازد. در این میان دستیابی به امنیت غذایی برای زنان سالمند به علت بالا بودن آسیب پذیری آنها از اهمیت بالاتری برخوردار می‌باشد. در تحقیق حاضر به تحلیل عوامل اقتصادی مؤثر در امنیت غذایی خانوارهای روستایی پرداخته شده است. روش کار: پژوهش حاضر از نوع کاربردی و از نظر ماهیت و روش به صورت توصیفی- تحلیلی می‌باشد. جامعه آماری تحقیق حاضر زنان سالمند روستاهای شهرستان زنجان می‌باشد. شهرستان زنجان در سال 1390، 1748 زن سالمند بالای 65 سال می‌باشد. با استفاده از فرمول کوکران تعداد 247 زن سالمند به عنوان حجم نمونه تحقیق انتخاب شدند. روش گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانه‌ای و میدانی (پرسشنامه)، جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات از آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی و برای محاسبه میزان امنیت غذایی از روش مقیاس ناامنی غذایی استفاده شده است. یافته‌ها: نتایج تحقیق نشان می‌دهد، تنها 10.93 درصد زنان سالمند دارای امنیت غذایی بوده و عوامل اقتصادی متراژ مسکن، کیفیت مسکن، میزان اراضی باغ، میزان اراضی آبی، میزان اراضی دیم، میزان پس انداز، کمک‌های مالی فرزندان، تعداد دام کوچک، تعداد دام بزرگ، بار تکفل، برخورداری از تسهیلات بانکی، تعداد مراجعه به شهر و فاصله از مرکز خرید مواد غذایی در امنیت غذایی زنان سالمند روستایی مؤثر می‌باشد. نتیجه گیری: زنان سالمند در محدوده مورد مطالعه دارای ناامنی غذایی بالایی بوده و مهمترین عامل اقتصادی مالکیت می‌باشد. جهت کاهش این ناامنی سیاست‌های تحت پوشش قرار دادن این قشر و توانمندسازی آنها باید مدنظر قرار گیرد.
کلید واژگان :فقر روستایی، ناامنی غذایی، توسعه روستایی
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک