يكي از بخش هايي كه برنامه ربزي در آن بايست با تاكيد بر توسعه انجام شود ، بخش مسكن است. وضعيت مسكن در شهرهاي كشورهاي جهان سوم يكي از شاخص هاي توسعه اقتصادي- اجتماعي در كشورهاي جهان محسوب مي شود. به همين منظور برنامه ريزي در امر مسكن در جهان داراي ارزش و اهميت به سزايي مي باشد. در اين بين توجه به شاخص ها و متغير ها نيز داراي اهميت است چرا كه، مي تواند در مسير انجام پژوهش ها موثر باشد. در استان مازندران به عنوان استاني كه در آينده نزديك به قطب جمعيتي شمال كشور تبديل خواهد شد، مسكن از جمله نياز هاي مبرم جمعيت آينده خواهد بود كه بايد با شناخت درست نسبت به متغير هاي مختلف آن بتوان برنامه ريزي جامع و فراگيري را براي آن ترتيب داد. در اين پژوهش كه با روش توصيفي- تحليلي انجام شده است، متغيرهاي مختلفي در زمينه وضعيت مسكن در استان مازندران انتخاب و با استفاده از مدل تاپسيس فازي مورد ارزيابي قرار گرفته و نسبت به دسته بندي شهرستان هاي اين استان اقدام شده است. آنچه از برآيند اين پژوهش پيداست ، پنج متغير مساكن بادوام ، نيمه با دوام ، تاسيسات ، بهداشت و شبكه فاضلاب به عنوان متغير هاي اين پژوهش در حوزه مسكن انتخاب و پس از جمع آوري داده هاي مربوط به آنها از مرجع مركز آمار ايران در سطح شهرستان نسبت به پياده سازي مدل تاپسيس فازي مثلثي بر روي آن ، اقدام گرديد كه نتايج بيانگر وضعيت خوب مسكن در شهرستان هاي بهشر ، نكا ، قائم شهر ، تنكابن بوده است كه اين شهرستان ها به نوعي در سطح اول دسته بندي شده اند. پس از آنها شهرستان هاي ساري ، آمل ، بابل ، چالوس و نوشهر در دسته نيمه مطلوب و ساير شهرستان هاي استان نظير جويبار ، سواد كوه ، جويبار ، رامسر و.. در وضعيت نامطلوب از منظر اين شاخص ها به سر مي برند.
کلید واژگان :مسكن ، شاخص هاي مسكن، توسعه يافتگي ، تاپسيس فازي (Fuzzy TOPSIS) ، استان مازندران
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک