کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سرطان های ژنیکولوژیک قبل و بعد از شیمی درمانی

سابقه و هدف: کانسرهای ژنیکولوژیک از مباحث مهم انکولوژی و پزشکی اجتماعی هستند. به کمک سنجش کیفیت زندگی مبتلایان به کانسر می توان میزان تاثیر درمان و مداخلات حمایتی را در این بیماران ارزیابی نمود. لذا این مطالعه به منظور بررسی کیفیت زندگی و زیر گروههای آن در بیماران مبتلا به کانسر های ژنیکولوژیک قبل و بعد از شیمی درمانی و عوامل مرتبط با آن انجام شد. مواد و روشها: این مطالعه مقطعی بر روی 54 نفر از بیماران مبتلا به کانسر ژنیکولوژیک که به روش نمونه گیری مبتنی بر هدف انتخاب شدند، انجام شد. اطلاعات بوسیله دو پرسشنامه دموگرافیک و FACT-G جهت سنجش کیفیت زندگی از طریق مصاحبه حضوری قبل از درمان و 3 ماه پس از درمان بدست آمد و کیفیت زندگی در 4 زیر گروه سلامت جسمانی، سلامت اجتماعی، خانوادگی، سلامت عاطفی و سلامت عملکردی ارزیابی شد. حداقل نمره صفر و حداکثر نمره کیفیت کلی زندگی 108 می باشد. یافته ها: میانگین سنی بیماران 80/13±70/54 سال بود. میانگین نمره سلامت جسمانی، اجتماعی-خانوادگی، عاطفی، عملکردی و کیفیت کلی زندگی بعد از درمان 38/16±68/71، نسبت به قبل از درمان 48/18±69/61 بالاتر بود (05/0>p). بین سن بیماران و کیفیت کلی زندگی بعد از درمان ارتباط وجود داشت (001/0=p و 42/0 -=r). بین وضعیت تاهل، تحصیلات، شغل، وضعیت اقتصادی و نوع کانسر با کیفیت زندگی ارتباط آماری معنی داری وجود نداشت. نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که درمان با شیمی درمانی سبب بهبود کلی کیفیت زندگی در کانسر های ژنیکولوژیک می شود. درک این نکته توسط بیمارمی تواند باعث پذیرش بهتر درمان های کانسر گردد.

کیفیت زندگی، پرسشنامه FACT-G، سرطان های دستگاه تناسلی زنان