در این مطالعه به بررسی اثرات رشد بخش صنعت، آزاد سازی تجاری و مصرف انرژی بر میزان انتشار آلودگی در ایران پرداخته شد. بدین منظور از داده‌های سری زمانی سال‌های 1365 الی 1393 و تکنیک مدل خودتوضیحی با وقفه‌های گستره استفاده شده است. نتایج رابطه بلند مدت و کوتاه ¬مدت حاکی از آن است که ارزش افزوده بخش صنعت تاثیر مثبت و معنی‌داری بر آلودگی و مجذور آن تاثیر منفی بر آلودگی داشته است. لذا فرضیه محیط‌زیستی کوزنتس در مطالعه حاضر تایید شد. مصرف انرژی و آزاد سازی تجاری هم در کوتاه مدت و هم در بلند مدت دارای تاثیر مثبت و معنی داری بر میزان انتشار دی اکسید کربن دارند اما تاثیر متغیر مصرف انرژی بر میزان انتشار آلودگی قابل توجه تر است. مثبت بودن ضریب برآوردی متغیر مصرف انرژی می‌تواند به دلیل پایین بودن بهره وری انرژی در ایران بررسی باشد. برای این منظور پیشنهاد می‌شود بخش صنعت به سمت تکنولوژی‌های سازگار با محیط‌زیست حرکت نماید. همچنین سیاست گذاران باید در اعطای مجوز واحد صنعتی دقت کنند و از اعطای مجوز به واحدهای صنعتی آلوده کننده محیط زیست خودداری کرده و یا از محدوده شهرها خارج کنند. ایجاد الزامات فنی و محیط زیستی در تولید محصولات صنعتی به منظور کاهش میزان آلایندگی صنایع، اصلاح الگوی تولید و مصرف انرژی از انرژی آلاینده (مانند فرآورده‌های نفتی) به انرژی‌های پاک و کمتر آلاینده و استفاده از انرژی‌های نو و تجدیدپذیر در صنایع از جمله سیاست‌های محیط زیستی پیشنهادی می‌تواند باشد
کلید واژگان :محیط زیست، تجارت، رشد اقتصادی، آلودگی، ایران،.ARDL
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک