هدف از پژوهش حاضر که از نوع توصیفی ـ تحلیلی بوده، بررسی و سنجش سطح توسعه یافتگی و تبیین شکاف بین شهرستانهای استان اصفهان به لحاظ برخورداری از شاخص های آموزشی می باشد. اطلاعات از نوع کتابخانه ای و با تکیه اصلی بر مستندات آمار کشور است. جهت رسیدن به اهداف پژوهش، 33 شاخص مؤثر آموزشی با استفاده از ترکیب تکنیک های TOPSIS، تحلیل خوشه ای و GIS مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج پژوهش علی رغم نشان دادن شکاف و نابرابری شهرستان های استان اصفهان در برخورداری از شاخص های آموزشی، حاکی از این بود که سه شهرستان تیران و کرون، خوانسار و گلپایگان به ترتیب با ضریب اولویت 566/0، 564/0 و 546/0 بالاترین رتبه ها و سه شهرستان نطنز، برخوار و فلاورجان به ترتیب با ضریب اولویت 134/0، 120/0 و 104/0، پایین ترین رتبه ها را به خود اختصاص داده اند. همچنین، نتایج نشان داد فضای توسعه غالب بر استان اصفهان به لحاظ برخورداری از شاخص های آموزشی، سطح توسعه محروم می باشد چراکه حدود 57 درصد شهرستان های استان در سطح محروم، حدود 17 درصد در سطح بسیار برخوردار و برخوردار و 26 درصد شهرستان ها در سطح متوسط واقع شده است.
کلید واژگان :توسعه یافتگی، شاخص های آموزشی، توزیع فضایی، استان اصفهان
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک