جلبک Dunaliella توانایی ذخیره کردن حجم بالایی از بتاکاروتن را خود در شرایط نامناسب دارند. در این تحقیق، سوسپانسیون‌های جلبکی از گونه‌های D. bardawil و D. salina در غلظت‌های 1، 2 و 3 مولار NaCl در دمای 25 درجه سانتیگراد کشت داده شدند و پس از افزایش میزان بتاکاروتن سلولی پس از 2 هفته، نمونه‌ها به دمای صفر درجه سانتیگراد منتقل و پس از 8 ساعت مجدداً به دمای 25 درجه سانتیگراد انتقال و میزان کینتیک فلوئورسنس کلروفیل a نمونه‌ها اندازه‌گیری و شاخص‌های مربوط به آن ارزیابی شد. نتایج نشان داد که میزان بتاکاروتن در D. bardawil به ویژه در غلظت 3 مولار نمکی بیشتر از D. salina است. همچنین پس از انتقال به دمای 25 درجه سانتیگراد شاخص‌های FV/Fo (کارایی کمپلکس تجزیه آب در سمت دهنده فتوسیستم II)،φPo (انتقال الکترون به فئوفیتین وQA)، ψo (انتقال الکترون از QA به QB)، φEo (میزان انتقال الکترون در زنجیره انتقال الکترون فتوسیستم II)، φRo (میزان احیای پذیرنده انتهایی زنجیر انتقال الکترون در سمت پذیرنده الکترون فتوسیستم I) و φDo (میزان اتلاف انرژی) در D. bardawil تغییرات کمتری نسبت به D. salina در محیط 3 مولار نمکی از خود نشان دادند. با توجه به نتایج به نظر می‌رسد، در محیط‌های حاوی غلظت بالای نمک، D. bardawil هنگامی که از دمای صفر درجه سانتیگراد به 25 درجه سانتیگراد منتقل می‌شود با کارایی بهتری به حالت طبیعی اولیه باز می‌گردد. در چنین شرایطی D. bardawil در قیاس با D. salina توانایی بیشتری در تجمع بتاکاروتن و در پی آن حفاظت از مراکز واکنش PSII دارد.
کلید واژگان :بتاکاروتن، تنش سرما، دوناليلا، فتوسيستم II، کينتيک فلوئورسنس کلروفيل a
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک