به نظر می رسد پس از فروغ فرخزاد، نخستین شاعر صاحب سبک در شعر نو فارسی، طاهره صفارزاده است. اگرچه او نخستین اثرش را در آغاز دهه ی چهل منتشر کرد،اما دهه ی پنجاه را باید دوران شکوفایی شعری او دانست. صفارزاده با انتشار مجموعه شعرهایی نظیر طنین در دلتا-۱۳۴۹، سد و بازوان-۱۳۵۰و سفرپنجم-۱۳۵۶ خلاقیت های ویژه ای از خود بروز داد و به سرعت در کانون توجه شعرخوانان و منتقدان قرار گرفت. هدف پژوهش حاضر نقد و بررسی سبک شعری و تحلیل دیدگاه های او در مورد شعر و شاعری است. پژوهش حاضر دارای رهیافتی توصیفی-تحلیلی است که از روش کتابخانه ای و اسنادی برای تحلیل محتوا بهره برده است. در این مقاله، ابتدا مقدمه ای کوتاه در مورد جایگاه و اهمیت این شاعر در شعر معاصر ذکر می شود و در ادامه مهم ترین شاخصه های شعر او مورد بررسی و تحلیل قرار می گیرد.
کلید واژگان :صفارزاده، شعر، وزن، خیال، استعاره، طنین، تعهد
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک