زمینه و هدف: تجربه ناباروری می تواند بر روابط بین زوجین تاثیر منفی بگذارد. بنابر گزارشات تحقیقی برخی ویژگی ها به افراد در مواجه با مشکلات زناشویی کمک می کند که در زنان نابارور کمتر مورد بررسی قرار گرفته است. لذا هدف این پژوهش مقایسه دلزدگی زناشویی زنان بارور و نابارور و پیش بینی دلزدگی زناشویی بر اساس میزان دینداری و تاب آوری در زنان نابارور بود. روش بررسی: روش این پژوهش توصیفی و از نوع علی مقایسه¬ای وهمبستگی بود. جامعه آماری در این پژوهش، شامل زنان مراجعه کننده به مراکز درمان ناباروری شهر تهران در سال 1391 بودند. نمونه مورد مطالعه شامل100 زن نابارور مراجعه کننده به مراکز ناباروری شهر تهران و 100 زن بارور بودند که به روش نمونه گیری از نوع در دسترس انتخاب شدند. از پرسشنامه های دلزدگی زناشویی پاینز، تاب آوری کونور و دیویدسون و مقیاس دینداری آرین برای گردآوری داده ها استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار spss (نسخه 16) و آزمون های آماری تی مستقل، تحلیل رگرسیون چندگانه به روش همزمان و ضریب همبستگی پیرسون انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد که دلزدگی زناشویی زنان نابارور بیشتر از زنان بارور است (01/0>P). همچنین در زنان نابارور بین دلزدگی زناشویی با دینداری و تاب آوری همبستگی معکوس وجود داشت (05/0>P) نتایج تحلیل رگرسیون چند متغیره نیز نشان داد که دینداری و تاب آوری به طور معکوس دلزدگی زناشویی را در زنان نابارور پیش¬بینی می کنند (05/0>P). بحث و نتیجه گیری: بر اساس نتایج پژوهش می توان نتیجه گرفت که ناباروری بر دلزدگی زناشویی تأثیر دارد. همچنین میزان دینداری و تاب آوری در زنان نابارور می تواند دلزدگی زناشویی را کاهش دهد. بنابراین آموزش مولفه های تاب آوری و تاکید بر افزایش دینداری می تواند به کاهش دلزدگی زناشویی کمک کند.
کلید واژگان :دلزدگی، دین، تاب آوری روانشناختی، ناباروری
ارزش ریالی : 300000 ریال
با پرداخت الکترونیک