زمینه و هدف: تکانش گري هسته اصلی بسیاري از آسیب هاي اجتماعی می باشد، لذا هدف پژوهش حاضر تعیین میزان اثربخشی رفتار درمانی دیالکتیکی با تکیه بر مولفه هاي تحمل پریشانی و نظم بخشی هیجانی بر رفتارهاي تکانشی و خشم هاي انفجاري بود. مواد و روش ها: پژوهش حاضر پژوهشی نیمه تجربی، پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل می باشد. جامعه آماري پژوهش حاضر بیماران زن مراجعه کننده به مرکز آموزشی درمانی امیرکبیر شهر اراك بودند. نمونه پژوهش حاضر شامل 32 بیمار بود که تشخیص رفتارهاي تکانشی و خشم هاي انفجاري را به تشخیص روان پزشک مرکز دریافت نمودند که این افراد به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. این بیماران با استفاده از مصاحبه تشخیصی ساختار یافته براساس راهنماي تشخیصی و آماري اختلال هاي روانی، مقیاس تکانش گري بارات، مقیاس تحمل پریشانی و مقیاس - دشواري تنظیم هیجانی در مرحله پیش آزمون و پس آزمون مورد بررسی قرارگرفتند. سپس گروه آزمایش در 8 جلسه ( 2 2/30 ساعته) تحت رفتاردرمانی دیالکتیک قرار گرفتند و به گروه کنترل هیچ درمانی دریافت نکردند. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که بین دو گروه آزمایش و کنترل بعد از اجراي رفتاردرمانی دیالکتیکی با تکیه بر مولفه هاي تحمل پریشانی و نظم بخشی هیجانی در متغیرهاي رفتارهاي تکانشی و خشم هاي انفجاري تفاوت معنی داري .(p<0/ وجود دارد( 01 نتیجه گیري: مولفه هاي تحمل پریشانی و نظم بخشی هیجانی در رفتاردرمانی دیالکتیکی در کاهش خشم هاي انفجاري و رفتارهاي تکانشی موثر است.
کلید واژگان :رفتار درمانی دیالکتیکی، تحمل پریشانی، نظم بخشی هیجانی، رفتارهاي تکانشی، خشم هاي انفجاري
ارزش ریالی : 350000 ریال
با پرداخت الکترونیک