فضای سبز در شهرها، بویژه در شهرهای بزرگ و صنعتی، دارای عملکردهای مختلفی میباشند. فضای سبز از یک سو موجب بهبود وضعیت زیست محیطی شهرها می شود و از سوی دیگر شرایط مناسبی را برای گذران اوقات فراغت شهروندان مهیا میکند. اهمیت فضاهای سبز شهری تا بدان حد است که امروزه وجود این کاربری به عنوان یکی از شاخصهای توسعه یافتگی جوامع به حساب می آید. در این پزوهش با استفاده از روشهای موجو در GIS همچون تحلیلهای مکانی، شبکه، مجاورت و همپوشانی و نیز با استفاده از شاخصهای فیزیک همچون: سازگاری، دسترسی، شیب، مساحت، مجاورت، و شاخصهای اجتماعی همچون: تراکم جمعیت، تراکم خانوار و بعد خانوار به ارزیابی تناسب فضایی - مکانی پارکهای محله ای در سطح منطقه2 شهرداری تبریز پرداخته شده تا ضمن بررسی چگونگی توزیع آنها (هم از لحاظ فیزیکی و هم از لحاظ اجتماعی) در وضع موجود، درجه تناسب هر کدام از پارکها مشخص شود. نتایج حاصله نشان داده است 36.4 درصد از پارکهای محله ای محدوده مورد مطالعه با کاربری های همجوار خود کاملا سازگار می باشند و نیز بررسی وضعیت تناسب پارکهای محله ای منطقه دو نشانگر آنست که 64.6 درصد پارکهای محله ای منطقه دو شهر داری تبریز دارای تناسب مکانی- فضایی بالا، 27.3 درصد دارای تناسب متوسط و تنها 9.1 درصد دارای تناسب پایین می باشند.
کلید واژگان :تناسب فضایی -مکانی، فضای سبز، پارک محله ای، GIS
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک