ارتباط حمایت اجتماعی و خود مدیریتی با کیفیت زندگی بیماران مبتلا به صرع

چکیده زمینه و هدف: صرع یک بیماري عصبی مزمن بوده و شامل گروهی از اختلالات است که با تشنج هاي مکرر مشخص میشود و پیامدهاي نوروبیولوژیک، روانی- اجتماعی و روانشناختی بسیاري براي مبتلایان به همراه دارد. بیماران صرعی از حمایت اجتماعی کم یا ناکافی از سوي جامعه برخوردارند. آگاهی یک نیاز اساسی براي خودمدیریتی بیماران می باشد ولی بیماران مبتلا به صرع از سطح آگاهی متوسط و پایین نسبت به بیماري خود برخوردارند. بر همین اساس هدف از این پژوهش بررسی ارتباط حمایت اجتماعی و خودمدیریتی با کیفیت زندگی در بیماران صرعی میباشد. روشکار: روش مطالعه از نوع توصیفی همبستگی بوده و نمونه پژوهش شامل 60 نفر از بیماران مبتلا به صرع مراجعهکننده به بخش نورولوژي بیمارستان علوي اردبیل در سال 1392 بود که با استفاده از روش نمونه گیري هدفمند انتخاب شدند. ابزارهاي پژوهش شامل پرسشنامه حمایت اجتماعی، مدیریتخود و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به صرع بود. و آزمونهاي آماري ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه تجزیه و تحلیل شدند SPSS- دادهها با 20 .(p<0/05) یافتهها: نتایج نشان داد که حمایت اجتماعی و مدیریت زندگی با کیفیت زندگی همبستگی مثبت معنی داري داشت ند و این بدین معناست که با افزایش حمایت اجتماعی و آموزش خودمدیریتی به این بیماران، می توان کیفیت (p=0/002) 18 درصد از واریانس کیفیت زندگی توسط حمایت / زندگی آنها را بالا برد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون هم نشان داد که 5 دوستان تبیین میشد. نتیجهگیري: با توجه به نتایج حاصل از پژوهش، ضرورت حمایت درست و به جا از سوي جامعه و خانواده احساس میشود و همچنین لازم است راهکارهاي خود مراقبتی را به آنان آموزش داد تا به صورت یک فرد عادي بتوانند در جامعه زندگی کنند و کیفیت زندگیشان بالاتر برود. واژههاي کلیدي: حمایت اجتماعی، صرع، کیفیت زندگی، خود مدیریتی

حمایت اجتماعی، صرع، کیفیت زندگی، خود مدیریتی