توسعه گردشگري در مناطق حفاظت شده، هم براي مديريت منطقه و هم براي گردشگران مزاياي فراواني به همراه دارد. اما بايد اين مساله را در نظر داشت که انجام فعاليت هاي گردشگري در غياب برنامه ريزي و مديريت صحيح و بدون محاسبه ظرفيت و توان منطقه براي گردشگري، مي تواند بر تجارب گردشگران و از آن مهم تر بر کيفيت و ويژگي هاي مناطق گردشگري اثر منفي داشته باشد. از اين رو شناسايي مناطق مناسب و داراي توان، جهت گسترش و توسعه طبيعت گردي در مناطق حفاظت شده و پارک هاي ملي، به منظور بهره برداري پايدار از منابع طبيعي اهميت به سزايي دارد. پارک ملي گلستان، به عنوان يکي از مناطق حفاظت شده، از جذابيت هاي توريستي قابل توجهي برخوردار است. تحقيق حاضر با استفاده از شيوه اي از روش ارزيابي چند معياره به نام ترکيب خطي وزن دار WLC، با به کارگيري فن آوري GIS و روش وزن دهي AHP به تعيين مناطق مناسب گردشگري در پارک ملي گلستان پرداخته است. معيارهاي به کار رفته در مراحل ارزيابي شامل فاصله از رودخانه، جاده، روستا، منابع آبي، زيستگاه حيات وحش، شيب و تراکم پوشش گياهي بودند. در نهايت مناطق مناسب براي طبيعت گردي با درجات متفاوتي از توان و مطلوبيت تعيين گرديد. طبق نقشه طبقه بندي شده توان طبيعت گردي، مناطق با توان بسيار بالا با 0.25 درصد کمترين مساحت و مناطق با توان بالا با 12.5 درصد بيشترين مساحت را به خود اختصاص دادند. نتايج تحقيق حاکي از آن است که استفاده از روش WLC و روش وزن دهي AHP در فرآيند مکان يابي مناطق تفرجي کارايي بالايي دارد.
کلید واژگان :ارزيابي چند معياره، طبيعت گردي، وزن دهي، توان
ارزش ریالی : 350000 ریال
با پرداخت الکترونیک