در سال هاي اخير بالا آمدن سطح آب درياي خزر كه بخشي از رفتار طبيعي آن است ساختمان ها، زمين هاي زراعي و بخش هاي مسكوني و تجاري زيادي را تخريب كرده و يا در معرض تهديد و آب گرفتگي قرار داده است. به نظر مي رسد، دليل اصلي اين خسارات از بين رفتن كارايي حريم قانوني و پيشروي فعاليت هاي انساني در جهت رو به درياي مناطق ساحلي است. هدف از اين مطالعه معرفي حريم مناسب براي بخش جنوبي درياي خزر (استان گيلان) بر اساس ارتفاعات بحراني آب خزر و نتايج حاصل از ارزيابي آسيب پذيري ساحلي نسبت به بالا آمدن سطح آب دريا است. اين حريم شامل دو بخش، محدوده حايل عمودي و افقي است. در اين مطالعه از روش CVI (شاخص آسيب پذيري ساحلي) براي ارزيابي آسيب پذيري ساحل نسبت به بالا آمدن سطح آب دريا استفاده شده است. پنج متغير در قالب دو زيرشاخص (طبيعي و انسان منشا) در اين روش مورد استفاده قرار گرفته است. نقشه نهايي به دست آمده از ارزيابي ساحلي به چهار طبقه با شدت آسيب پذيري كم، متوسط، بالا و بسيار بالا بر اساس طبقه بندي چاركي ارزش هاي موجود در نقشه نهايي تقسيم شده است. در نهايت متوسط فاصله طبقه بسيار آسيب پذير تا محدوده حايل عمودي در هر دهستان ساحلي به عنوان حد حريم افقي در آن دهستان معرفي شده است.
کلید واژگان :ارزيابي آسيب پذيري، منطقه ساحلي، درياي خزر، بالا آمدن آب دريا، شاخص آسيب پذيري ساحلي
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک