تحلیل زیست پذیری بافتهای فرسوده شهری(مطالعه موردی: بافت فرسوده شهر زنجان)

شهرهای ما محل سکونت نیمی از افرادی هستند که در روی سیاره زمین زندگی می کنند. شهرها محرکه رشد اقتصادی و رفاه فرهنگی هستند، اما در عین حال مرکز آلودگی و فقر نیز می باشند. به این سبب زیست پذیری شهرها؛ بالاخص بافتهای فرسوده شهری همواره یکی از مسائل و چالشهای فرا روی اندیشمندان حوزه های مختلف مدیریت شهری بوده و برنامه ریزی برای ارتقاء کیفیت زیست این بافت ها اجتناب ناپذیر می نماید. نوشتار حاضر در پی آن است که با هدف شناخت پایه ای از وضعیت حاکم بر زیست پذیری بافت فرسوده شهر زنجان و عوامل موثر بر آن بپردازد. برای دستیازی به این هدف، با بهره گیری از روش کتابخانه ای- پیمایشی و ابزار پرسشنامه محقق ساخته؛ 381 نفر از شهروندان ساکن بافت فرسوده شهر زنجان به روش نمونه گیری احتمالی( به روش تصادفی ساده) مورد ارزیابی قرار گرفته و اطلاعات گردآوری شده با استفاده از تحلیلهای عاملی، رگرسیون و تحلیل مسیر در محیط نرم افزار spssمورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفته اند. نتایج بدست آمده از تحلیل بارعاملی نشان داد که زیرشاخصهای مدیریتی(0.982Ex=)؛ سهم بیشتری در تاثیر گذاری بر میزان زیست پذیری بافت فرسوده شهر زنجان دارد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیونی زیست پذیری بافت فرسوده شهر زنجان مبین این نکته است که در بین عوامل؛ زیست پذیری بافت فرسوده شهر زنجان بیشترین مقدار همبستگی را با شاخص اجتماعی (R2=0.645) داشته؛ و وابستگی زیادی به تحولات و توسعه مناسبات اجتماعی دارد. چنانکه تحلیل مسیر نیز موید این نکته است که شاخص اجتماعی(0.622=β) در میان سایر عوامل بیشترین اثر را بطور مستقیم در زیست پذیری داشته است.

زیست پذیری؛ شاخص های زیست پذیری؛ کیفیت زندگی؛ بافت فرسوده؛ شهر زنجان